یه کار جسور و حرفه ای
تا مرز لودگی می‌رفت بدون اینکه لوده شه
بازی های تک تک بچه ها اندازه، به معنای واقعی
شوخی یا یاد از حسن معجونی و امیر مهدی ژوله به ظن من، پرفکت
سقوط آلبر کامو
خانم باهوش
فردوسی
مهرجویی
مرغ دریایی چخوف
در انتظار گودو
کلا خود بکت و حرفش
و تمام کسانی که به انسان بودن ما پرداختن
چقدر در این کار به درستی که ... دیدن ادامه ›› موضوعش «انسان» نبودن انسان توسط ماست مستتر و شاید عیان بود.
چقدر بدندها درست بود و سبک تئاتر بی چیز و اینکه بازیگر «انسان» همه چیز رو روی صحنه میسازه با حرف نمایش همخونی داشت که انسان کم این دنیاست چیزی که به قول کاراکتر با کمی تحریف
«من انسانی نمی‌بینم بلکه میمون دو پا هستم»
و احراش هم از فیلتر کارگردان و عوامل اثر که کاملا بومی و شخصی شده بود.