حقیقتا کیف کردم و یاد این بخش از یک شعر مایاکوفسکی با ترجمه‌ی مدیا کاشیگر افتادم:

افسوس باید
باز بکشم بارِ قلب‌ام را
با درد و با اندوه
آن‌سان که سگی
باز می‌کشد تا لانه
اشک‌ریزان
پای‌اش را
که از جا کنده است قطار...