«دست من دست‌ها نبود»
یادداشتی بر نمایش اژدهاک

برای من اژدهاک، به عنوان یک اثر نمایشی مورد بحث نیست. دغدغۀ من نسلی‌ست که دیگر از خیل «استاداستادگویان» خسته شده و می‌خواهد با جسارت و نگاهی نو، با زبان همان جماعت با ایشان گفتگو کند و راه را بر تجربه‌های جدید باز کند. دغدغۀ فرهنگی و اندیشۀ پشتِ اثر و مولف، برایم بیش از هرچیز محترم بود.
دربارۀ خود اثر اما، یک مسئله برایم آشکار بود و آن مقدار زیادی «دست‌تنها بودن» بود، بازیگری علی جهانجونیا اگر توسط شخص دیگری کارگردانی می‌شد، بازی‌ای بهتر و اگر بازیگر دیگری نقش را ایفا می‌کرد، کارگردانی‌ای بهتر را از ایشان شاهد بودیم. در طراحی نور و لباس و صحنه نیز می‌شد از اندیشه‌ها و ایده‌های متنوع‌تری بهره برد و از قاب‌ها و فرم‌های بدنی بهتری نیز استفاده کرد.
امیدوارم این جریان نو، همچنان زنده و پویا بماند، منتظر کارهای بعدی شما هستم.