من نمیدونم کسی که عصبی هست و نمیتونه یه جا ساکت بشینه خودش متوجه این قضیه نیست؟
دیشب اقایی که کنار دست من بودن هر چند دقیقه یکبار با تیک عصبی شدید لباسشون رو مرتب میکردن ، دستشون رو توی جیبشون میکردن و نفس های عمیق بلندی که میخواستن بگن خیلی کلافه شدن.
خوب نیاید تئاتر! نیاید اقا گناه بقیه چیه؟! بخدا من ترسیدم حتی تذکر بدم! بگذریم صدبار دستتون خورد توی پهلوی من ، اینکه من باید یکی عین عبدو رو کنارم تحمل میکردم دیگه واقعا نهایت شوربختیم بود!