دیشب به دیدن نمایش "باخشم به گذشته نگاه کن "رفتم
من باسبک سینک ظرفشوبى از طریق نمایش آشپزخانه آرنولد وسکر آشنا شدم وحالا نمایشى باهمان سبک ،شرایط اجتماعى و اقتصادى طبقه کارگر روبه نمایش میزاره، در نمایشنامه وسکر مرد خشمگینی در آشپزخانه ومحیط کار و چالشهای رابطه ودر نمایشنامه جان آزبرن مرد خشمگین در محیط خانه با دوستى قدیمى و همسری که باعث بروز خشم بیشترش میشوند. خشونتى که بازتاب بلند درون اوست. صداى بلند زخمها و وقایعى که در گذشته وحال وشاید در آینده نزدیکشان مى افتد. تنهایى وترس از تنهایی انسان که موضوع تمام دورانهاست بس بیراه نیست که مقید به زمان ومکان نباشد.
نمایش "با خشم به گذشته نگاه کن" به روز شده است و دیگر دهه ٥٠ و ۶۰ لندن نیست.اسمها و هویت مرد خشمگین تغییرات هوشمندانه اى با توجه به شرایط روز دارد.
شروع نمایش حرکت خلاقانه اى بود که ما را وارد فضاى مکالمه بازیگران میکرد واحساس نزدیکى بیشتر به این آدمها رامیداد.
مرد خشمگین هر دو نمایش "آشپزخانه" و "باخشم به گذشته نگاه کن" مازیار سیدى ست که مثل همیشه بى نظیر ست واینجابا دراماتورژی خوب اثر را جذابتر کرده وخودش برندى ست براى تماشای هراثر هنری که در آن کوچکترین ردپایی دارد (حداقل براى من که کارهایش را دنبال میکنم)، بازى خسرو پسیانی بسیار عالى ومرجان اتفاقیان به جا ودقیق بود طبق معمول بازنویسی محمد زارعى درست وبه جاست. ریتم کار با توجه به فضاى کار مناسب است.