جگرمان پرپر شد از ژرفای این اثر!
دستمریزاد!

نکته اینجاست که، این اجرا هم محتواش و عواطفش سخت پرپر کننده‌است، و هم تکنیک چندخطی اجراش. واقعا مشخصه که هر سانس اجرا چه میزان به بازیگرا فشار میاره. و بی لکنت عرض می‌کنم: بچه‌ها، بهترین خودتون رو به نمایش گذاشتید.
سبک خطوط داستانی موازی روی صحنه، اصلا سبکی رایج و دم‌دستی نیست. شاید بگن که نقص‌هایی و تپق‌هایی و ناهماهنگی‌هایی وجود داشت. اما... مگر یک شاهکار، باید بی نقص باشه تا شاهکار تلقی بشه؟
وسط کار، دو سه نفر رو دیدم که به مچ دستهاشون، و زخم‌هایی محو روی دستشون نگاه می‌کردن....و این یعنی موفقید.
هر سانس اجراتون، گامی‌است به سوی پختگی و تماشاچی باید بدونه که شاهد مسیر پختگی شماست، و نه ثمره‌ش.

ارشیا هم عجییییب آینده درخشانش رو رونمایی کرد برامون.

خانم مقدم، ریش ریش کردید دلمون رو با بازی قویتون. ممنون :).

من ۲ بار این کار رو دیدم،
و در یک کلام: دستمریزاد!