داستان اصلی این نمایش تقریبا مشابه داستان فیلمی به نام perfume بود، توی این نمایش دون المیریو به دنبال تکمیل طیف رنگ ها و خلق یک اثر با توجه به کاراکتر سوژه هاش بود و در perfume ژان باتس به دنبال ترکیب رایحه ی بدن سوژه ها و ساخت یک عطر منحصر به فرد و جادویی، تاریک خانه نقطه ی کلیدی داستان بود که ماهیتش کمتر توی اجرا مورد توجه قرار گرفته بود و فکر می‌کنم نمایش توی زمان اصلی و فرمت اصلی اجرا نشد به طوری که تایم نمایش ۱ ساعت بیشتر طول نکشید. بازی بازیگرا باتوجه به متن نمایشنامه منطبق و گیرا بود، موسیقی متن عالی و طراحی صحنه و نور خوب بود.
"نقشی که طبیعت دارد تکمیل هنر است و نقشی که هنر ایفا می‌کند تقلید از طبیعت. مرگ، چیزیست که طبیعت آنرا برای تقلید از هنر عکاسی ابداع کرده و انسان هم عکاسی را اختراع کرد تا بتواند لحظه ی فوق‌العاده ی مرگ را روی چهره ها ثابت کند" 🌕