طبیعتا معانی و مفاهیم بسیار متفاوتی از هنر تا به حال در جهان شکل گرفته است. ساده ترین تعریفی که از هنر ارائه میشود آیینه ای برای حقایق انسانی است. چیزی از ما که گم شده است. هیچکدام از ما ماهیت دقیق آن را نمیداند هیچکدام از ما هرگز آن را لمس نکرده است ما به سمت هنر کشیده میشویم تا شاید بالاخره جایی احساس کنیم گمشده ای را پس گرفته ایم.
در ۱۹۵۰ تئاتر ابزورد شروع به شکل گرفتن کرد در تئاتر ابزورد عناصر از رئالیسم فرا تر میرود و حتی در جاهایی به سورئالیسم میرسد. در ابزوردیسم انسان ها به مثابه ی موجوداتی دور افتاده و تنها تلقی میشوند که ممکن است در کنار یکدیگر باشند و با یکدیگر صحبت کنند اما به اندازه موجودی که هزاران سال است تک افتاده و قدرت تکلم خودش را از ست داده تنهاست.
درام نویسان سبک ابزورد معتقدند وضعیت حقیقی انسان مدرن آنچنان اسفبار و ناامید کنندست که پذیرش پوچی منطقی ترین کاریست که میتوان در مواجه با این رویداد انجام داد
ابزوردیسم تلاش انسان برای پیدا کردن معناست که در نهایت با شکست مواجهه ... دیدن ادامه ›› میشود
مهم ترین ابزورد نویسان که شامل ساموئل بکت،ژان ژنه،آرتور آداموف و اوژن یونسکو هستند هرکدام سبک و شیوه خاص خود را در نگارش دارند اما آن ها در چیزی شبیه به یکدیگرند. همگی آن ها معتقدند زندگی شاید معنی ای نداشته است یا اگر دارد همگی ما آنقدر در درک آن ضعیفیم که نشانه هایی که در این دنیا برای معنی آن تعیین شده را نمیبینیم.
شخصیت هایی که نویسنده های ابزوردیسم ترسیم میکنند عمدتا رگه های عمیقی ندارند. شخصیت واضحی درون آن ها شکل نمیگیرد. آن ها در بیان و درک عمیق کلمات دچار مشکلند. با سیستم حیاتشان درگیرند و به راستی انتظار چیزی را میکشند که شاید هرگز نیاید اما امید به پیدا کردن آن گمشده تسلی بخش آن ها است درست مثل ما که در میان این دنیای هیاهو زده به دنبال چیزی میگردیم و آیا هنر جای درستی برای گشتن است ؟ لااقل نزدیک ترین سر نخیست که داریم.