با درود
در کل نمایش متوسطی بود. من از بازی های آقای افشاریان خیلی خوشم میاد ولی توی این نمایش بازیشون قوی نبود.
اگه بخوام به نکات مثبت نمایش اشاره کنم باید بگم که تا حدودی تونست من رو همراه خودش کنه و احساس هم ذات پنداری کمی باهاش پیدا کردم. پرداختن به تنهایی انسان(در ابعاد اجتماعی، فلسفی، سیاسی، روانی و ...) - انسانی که ملغمه ای از باورها، احساسات و رفتارهای متفاوت و متناقض است – جالب بود. ارجاع های خوبی به دنیای پیرامون و زندگی و تاریخ اجتماعی داشت ولی پراکندگی موضوعات باعث سردرگمی می شد. چندتا دیالوگ خیلی قشنگ هم داشت. تاریک شدن های متوالی و متناوب صحنه توی ذوق می زد ولی آخرین تاریکی صحنه، تلنگر خوبی بود برای فرو رفتن در خود و فکر کردن به موضوع. شاید اگر تاریک شدن های قبلی نبود یا کمتر بود این بخش می تونست تاثیرگذارتر باشه. اما به هر حال ....
اما به هر حال ایرادهای کار بیشتر بود. پیش از همه چیز باید از تاخیر در اجرا گله کنم. نمی دونم چرا هیچ وقت هیچ چیز توی این مملکت سروقت انجام نمی شه.
ویژگی های بصری نمایش در حد صفر بود. می تونست یه نمایش رادیویی باشه. اگر چشم هام رو می بستم و فقط به نمایش گوش می دادم هم چیزی رو از دست نمی دادم.
پخش صدای سالن اشکال داشت. علاوه بر اون بیان بازیگر هم به این عیب دامن می زد. به ویژه جاهایی که تن صداش پایین می اومد و یا جملاتی رو با سرعت ... دیدن ادامه ›› بیان می کرد،دیالوگ ها نامفهوم می شد و تمرکزم از بین می رفت.
ریتم نمایش خیلی یکنواخت بود. هم بازی بازیگر و هم بیان و دیالوگ گفتنش. تنها جایی که این یکنواختی از بین رفت اون چند ثانیه ای بود که دیالوگ با فریاد گفته شد و تحرک بازیگر کمی زیاد شد. همین.
ظاهرا پای راست شخصیت نمایش نقص داشت.(هرچند گاهی بازیگر یادش می رفت و اون نقص برطرف می شد! و این موضوع ایراد بزرگی برای بازیگری در حد آقای افشاریانه) اما برای من تماشاچی سوال بود که این نقص عضو برای چیه؟ آیا به شخصیت پردازی ربط داره؟ آیا می خواد بار دراماتیک نمایش رو زیاد کنه؟ اصلا چرا پای شخصیت نمایش معیوبه؟ علتش چیه؟ مادرزادیه؟ یا در اثر حادثه بوده؟ و اگر اینطوره در اثر چه حادثه ای؟
خلاصه اینکه ..... توقعم رو برآورده نکرد.