چندنقطه بنظرم تلاقی شیرینی بود به زعم من : ورود سایه در اول اجرا.. ، تعصب نداشتن روی موضوع تعزیه و خواندن شاهنامه با اون صداهای زیبای خانمهای بازیگر برای نشون دادن اینکه موضوع فقط تعزیه نیس .. ، بودن در بانک مرکزی و شنیدن صدای پیشینیان.. (همزادپنداری کردم چون خودم هروقت میرم جاهای قدیمی سعی میکنم گوش کنم تا صداهای گذشتگان رو بشنوم... ) ، ورود کارگردان که انگار به صدا دراوردن زنگوله ای باشه برای پرت نشدن از مرحله وسط هیپنوتیزم.... و زندگی دوباره ی لیلا و لیلاهای بعدی...


خسته نباشید میگم و سپاس... :)