درود..
از پرده اول منتظر بودم داستانی که داره شکل میگیره چه ربطی به جنون محض داره!!در پرده دوم فکر کردم بابت موضوع و خط داستان و اتفاقات و نحوه اجرا مربوطه میشه، که در پرده آخر با توجه به مونولوگ خوانده شده متوجه دلیل این کار شدم و دوباره اتفاقات و تو ذهنم مرور کردم...
-شاید به خاطر حال و هوای سالن نمایش و مخصوصا سالن انتظار و صدای لرزش مترو و.. بود که همش فکر میکردم اومدم از این مدل تیاتر های موزیکال و کمدی که عموما تو سالن های قدیمی اجرا می رفتن.!
-برای من ، پرده اول تا شکل گیری داستان کمی خسته کننده و طولانی شد و پرده دوم بیشتر از نظر بازی و هماهنگی بازیگران بیشتر برام جذاب شد و حواسم به اینکه نکنه صحنه ای رو از دست بدم ،چند موقعیت با اجرای سخت ،باعث خلق موقعیت خنده دار میشد ولی اینکه بخوام خیلی بخندم!!نه به اون صورت نبود ولی هر چه صدای خنده خانم کناری بیشتر میشد دقت منم برای اینکه نکنه چیزی رو از دست دادم و چرا من نمیبینمش هم ، بیشتر میشد!!!!دیگه بیشتر داشتم از خنده اون خانم خندم می گرفت و همچنان غرق در صحنه که چه خبره هی سرعت نمایش می رفت بالاتر!ولی منم همچنان لبخند ملیح و خانوم کناری قهقهه بلند!
-پرده سوم و جواب سوالمو و گرفتم و یه نمایش بازی جالب و خوب بازیگراش و متنی که چندان برام جذاب نبود و به این فکر کردم که اگه بخوام این نمایش به کسی پیشنهاد کنم از اول بهش بگم که کاملا به خودت بستگی داره که شل کنی و بخندی یا سفت باشی نخندی و در هر دوصورت لذتشو ببری چون دیدن تیاتر همیشه خاطره انگیزه!!!
-