امشب بعد از مدتها اجرایی دیدم که المان های تشکیل دهنده اش خوب بودن. هرچند اجراهای قبلی دارای نقاط مثبتی بودند ولی نقاط منفی شون خیلی به چشم می‌آمد.

نمایش "اتاق روانی" برام به عنوان مخاطب داستان جالبی رو روایت کرد. داستانی که گهگاه بهش فکر می‌کنم و به نظرم از هر طریقی این موضوع به آدم ها یاد داده بشه خوبه.

نسبت به اجرای قبلی که از همین نویسنده دیدم می‌تونم بگم که با متن بهتری مواجه بودم. از نظر کارگردانی هم این اجرا به مراتب بهتر بود. انتخاب بازیگرها برای هر نقش خوب انجام شده بود و به جز یک مورد سایر این در نقش خودشون خیلی خوب جا افتاده بودند و بسیار باورپذیر اون رو اجرا می کردن.

گروه فرم کارش رو خیلی خوب و هماهنگ و با ریتم مناسب انجام داد. زمان ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه این اجرا در ابتدا به نظر طولانی میاد اما من به هیچ ... دیدن ادامه ›› وجه در طول اجرا احساس خستگی نکردم و ریتم بشدت مناسب بود.

به جز یک نقش که می توانست بهتر بشه، سایر نقشه ها همگی به یادماندنی و درخشان بودند.
موزیک خیلی خوب بود به جا بود، نور و صحنه خیلی خوب بودن.

خوشحالم که شاهد اجرای بهتر توسط بازیگرانی هستم که نمایش های قبلی شون رو دیدم و این روند رو به رشد در نسل جوان تئاتر به فال نیک می‌گیرم.

در آخر بگم که تئاتر با توجه به وضعیت کنونی که بخاطره کرونا، تعطیلی سالنها و فوت پیشکسوتان شرایط سختی را تحمل می‌کنه، نیازی به نقد منفی و تخریب نداره.

اگه این اجراها با همین شرایط روی صحنه نمی‌رفتن، و دست‌اندرکاران این شجاعت زیاد رو از خود نشون نمی دادن تا در شرایط کرونا اجراها رو آماده کنن، عملاً از تئاتر چیزی جز یک اسم و چند تا ویدیو آنلاین، باقی نمی‌موند. این زنده موندن تئاتر، در شرایط الان، فقط به وسیله دست‌اندرکاران و همین تماشاگرانی که به دیدن اجرا میان، میسر شده.
دم همه شون گرم.