با عرض خسته نباشید به تمامی بازیگران روی صحنه و افراد پشت صحنه این نمایش، من لذت بردم از دیدن این نمایش چون جوری اجرا می‌شد ک یه جاهایی من تماشاگر فراموش میکردم ک دارم نمایش میبینم، بعضی لحظات خودم تو صحنه کنار بازیگران میدیدم و تخیل میکردم ک دو تا از دوستام دارن برا من صحبت میکنن، به نظر من خیلی بااحساس و امروزی و قابل درک بود این اجرا،، تنها جایی ک من نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم تو دو صحنه ای بود ک بازیگران درون اتوموبیل بودن؛ نمیدونم شاید نظر کارگردان یا خط سیر نمایشنامه یا دلیل موجه دیگ ای داشت ک بازیگر مرد جفت دستاش بزار رو پاش و انگار مثلا رو صندلی یا نیمکت نشسته و بعد دیالوگش بگه، ولی من دوست داشتم حتی شده با یه اکت ریز و معمول حداقل اینکه دست به فرمون دیالوگ بگه ک من فرق ماشین و مکان عمومی از بازی بازیگر متوجه شم نه از دیالوگ بازیگر؛ ولی در مجموع بسیار لذت بردم و آرزوی موفقیت دارم برای این تیم