تنها نمایشی که به درستی از تکرار و تِتِ‌پِتِ برای ساخت ریتم مناسب استفاده کرد، جوری که شاید تماشاگر عادی بعد از نمایش حتی یادش نیاید که ۱۱۰دقیقه تمام بازیگران اعمال و میمیک‌هایی را تکرار‌می‌کردند و در تمام نمایش جز معدود دفعاتی جملات را با وقفه و تکه‌تکه بیان کردند؛ کاملا در خدمتِ اتمسفرِ گروتسکِ کار. طراح صدا هم که به خوبی به بازی‌های ۱۶بیتی قدیم ادای دِین کرد.
پیشنهاد میشه به شدت. به خصوص دسته جمعی.