نمایشى مدرن، در ژانرى «کمیک» که در زمانى به شدت فشرده، به انتقاد از انسان امروز مى پردازد و یادآور اجداد و سیر تکامل انسان هاى اولیه، به شیوه ای طنزآمیز است. انسانى که از خودبیگانه شده و بحران هویت دارد و تنهاست. و از طرفى انسانى که روزى براى حفظ بقاى خود و قبیله دور آتش گرد مى آمد، اکنون دچار تنهایى است و چاره ى این تنهایى را در داخل گوشى موبایل خود جستجو می کند. از طرفى از مخدرهاى جدید براى خاموش ساختن فریاد ترس خود و تبدیل این فریاد و اشک به خنده هاى الکى است. این نمایش خنده را بر روى لب مى خشکاند. زیرا تماشاگر نکات مشترکى از زمانه و مقطعى که در آن بسر مى برد، در این نمایش پیدا می کند. نویسنده با زیرکى خاصى علت ها و نظر خود را بیان کرده و با استعاره هاى جذابى وضعیت موجود را نقد مى کند. آینه اى تمام قد در مقابله تماشاگر قرار مى دهد. تیم اجرایى با تمام توان در تلاش بود که لحظه های خوبى را در ذهن مخاطب به یادگار بگذارد. من پیشنهاد مى کنم به این اثر عمیق نگاه کنید.