دوست عزیز! ضمن احترام به نظر شما، باید عرض کنم این نمایش سایکودرام نیست. سایکودرام یک سبک درمانی است که به حوزه نمایش ورود کرده. هدفش تحلیل عمیق تضادهای درونی انسان و مواجهه علمی و آگاهی بخش برای کمک به بیمار و مخاطب است. نمایشی که در تحلیل عمیق روشن و تاریک درون شخصیت ها آنقدر فقیر است که خودش معترف است دیدنش برای افراد مبتلا به صرع مضر است و افراد سالم را هم در بهت و منگی نافرجامی فرو می‌برد که به جز خشونت و هارشدگی هیچ پیام و الهام مدت داری در خاطرش نمی ماند چه نسبتی با سایکودرام دارد؟
صرفنظر از نیت نویسنده و کارگردان محترم، شیوه اجرای هارشدگی بیش از آنکه هدف آگاهی بخشی و برانگیختن احساسات مثبت در مواجهه با اختلالات روانی و اجتماعی را دنبال کند، استفاده ابزاری ناپسند از اختلالات روانی انسان ها در جهت میخکوب کردن تماشاچی و ایجاد جذابیت کاذب است.
برای درک بهتر مطلب پیشنهاد میکنم آثاری مثل ذهن زیبا و قوی سیاه را تماشا کنید.