تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 21:26:01
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به همدیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خسته نباشید. سرگرم کننده بود.
نور و صدا و اکت ها ناهماهنگی هایی داشت. شروع موسیقی گاهی اوقات همزمان با گفتگوی بازیگران بود.
کاراکتر امیر علی با پیانیسته خراب شده بود جوری که اینگار راوی پیانیست دانای کلی بود که هدفش کلا روایت امیر علی بود. چه بهتر بود فقط پیانوشو میزد و این کار رو به فرشاد که وظیفش همین بود می‌سپرد.
داستان دهه شصت رو اینجور روایت میکرد: آدمهای ساده، آرزو مدار، سطحی، دارای ضعف شدید فرهنگی دز در میان جنگ. به همراه عشق بازی نویسنده در مورد چیزهایی که خودش باهاشون خاطره داره و دلش براشون ضعف رفته. گریم واقعا ضعیف و بی ربط بود و طراحی لباس نیز ضعیف بود.
داستان رو به عقب روایت میشد ولی گویی صحنه های ما پیوسته بود به عبارتی تاریخ رو منقطع روایت میکرد نه پیوسته.
تیم بازیگری مردان ضعیف بود فرشاد کلا پرت بود کارکتر رو نپذیرفته بود. اون دوتایی دیگه از فرشاد بهتر بودن ولی هم در ادای کلمات مشکل داشتن ... دیدن ادامه ›› هم در بازی بدنی. پذیرفتن کاراکتر به این معنی هستش که بدن و کلام با توجه به کاراکتری که روایت میشه باید شکل بگیره لحن سازی صورت نگرفته بود و بازیگران متناسب با موقعیتی که قصد بازیش داشتن از تیپ استفاده میکردند تیپ هایی که به شخصیت نمی‌خورد و جدا بودن مشخص بود.
تیم بازیگران زن: بازی قابل قبولی داشتن هرچند بازی های بدنی مشکل داشت و بیش از حد اگزجره بازی می‌کردن. اگر هم کارگردان برای این سبک از بازی دنبال کانتکس خاصی بود باید بگم نتوانسته بود کانتکس رو اجرا کنه.
راضیم از تئاتری که دیدم چون واقعیت تئاتر ما همینه و باید توقع رو پایین آورد.
نور و صدا و اکت ها ناهماهنگی هایی داشت. شروع موسیقی گاهی اوقات همزمان با گفتگوی بازیگران بود.
کاراکتر امیر علی با پیانیسته خراب شده بود جوری که اینگار راوی پیانیست دانای کلی بود که هدفش کلا روایت امیر علی بود. چه بهتر بود فقط پیانوشو میزد و این کار رو به فرشاد که وظیفش همین بود می‌سپرد.
داستان دهه شصت رو اینجور روایت میکرد: آدمهای ساده، آرزو مدار، سطحی، دارای ضعف شدید فرهنگی دز در میان جنگ. به همراه عشق بازی نویسنده در مورد چیزهایی که خودش باهاشون خاطره داره و دلش براشون ضعف رفته. گریم واقعا ضعیف و بی ربط بود و طراحی لباس نیز ضعیف بود.
داستان رو به عقب روایت میشد ولی گویی صحنه های ما پیوسته بود به عبارتی تاریخ رو منقطع روایت میکرد نه پیوسته.
تیم بازیگری مردان ضعیف بود فرشاد کلا پرت بود کارکتر رو نپذیرفته بود. اون دوتایی دیگه از فرشاد بهتر بودن ولی هم در ادای کلمات مشکل داشتن ... دیدن ادامه ›› هم در بازی بدنی. پذیرفتن کاراکتر به این معنی هستش که بدن و کلام با توجه به کاراکتری که روایت میشه باید شکل بگیره لحن سازی صورت نگرفته بود و بازیگران متناسب با موقعیتی که قصد بازیش داشتن از تیپ استفاده میکردند تیپ هایی که به شخصیت نمی‌خورد و جدا بودن مشخص بود.
تیم بازیگران زن: بازی قابل قبولی داشتن هرچند بازی های بدنی مشکل داشت و بیش از حد اگزجره بازی می‌کردن. اگر هم کارگردان برای این سبک از بازی دنبال کانتکس خاصی بود باید بگم نتوانسته بود کانتکس رو اجرا کنه.
راضیم از تئاتری که دیدم چون واقعیت تئاتر ما همینه و باید توقع رو پایین آورد.
نگار امیری (negaramiri)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
نگار امیری
از ۲۸ آذر ۱۴۰۰
ممنون بابت اینکه نظرتون رو با ما به اشتراک گذاشتید
و ممنون از حضورتون
و ممنون از حضورتون
۱۹ اسفند ۱۴۰۲
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خسته نباشید نمایش بدی نبود چند تا نکته داشتم که توی دو قسمت نمایشنامه و اجرا خدمتتون عرض میکنم
نمایشنامه:
۱- نمایش طولانی اشکال نیست به شرطی که داستانگو لاجرم به اینکار باشد در غیر این صورت زیاده گویی، تکرار و درنهایت ابتذال اثر و کسالت را در پی دارد. دو داستان اصلی یعنی دو پیرنگ در یک پلات اجرا شد و در انتها گسل داستان باعث شد یکی از دو پیرنگ به عنوان پیرنگ غالب مطرح شود و پیرنگ دومی که داستان زن و مرد (آمِده و اسم زنه یادم نمیاد) به عنوان پیرنگ فرعی در نظر گرفته شود که با روح اثر و مفهوم اصلی مورد نظر نویسنده در تضاد قرار گیرد نویسنده سعی داشت به مخاطب خود بگوید که همه انسان ها بار زندگی را به دوش می‌کشند که توان زندگی کردن را از آنها گرفته است ولی در پایان با جدا کردن دو داستان از همدیگر به این پیام لطمه خورد و همه گرا بودن این مفهوم دچار خدشه شد. بهتر بود حرف های انتهای نمایش در خلال نمایش به شیوه موجزتر از جانب میرچاالیاده، یونسکو و چولان گفته میشد.
۲- شخصیت های داستان یعنی میرچاالیاده، یونسکو و چولان خام بود و تنها در قالب تیپ باقی مانده بود یعنی تیپ فیلسوف و نویسنده و کارکترها مرده بودند این سه نفر هیچگونه حرکت خارج از تیپی نداشتند
۳- راوی داستان با دانای کل (یونسکو) شروع شد و در پایان با یونسکوی اول شخص به پایان رسید. زاویه دید اول یعنی با درنظر گرفتن مفهوم و پیام اصلی ... دیدن ادامه ›› این چرخش را متناسب و خلاقانه نمایش میدهد ولی ما شاهد آن بودیم که این چرخش ناگهانی صورت گرفت و این به نمایش لطمه زد. بهتر بود این چرخش در لابلای پرده هایی که یونسکو راوی بود به آرامی صورت می‌گرفت یعنی یونسکو به خود و شخصیت خود در کنار روایت داستان در خلال داستان می‌پرداخت.
۴- این نکته آخر سلیقه بنده است. اصولاً از رمزگشایی و بیان کردن مفاهیم داستان و پیام ها در یک اثر بیزارم، کمال هنر در ظرافت و روایت گرایی رندانه است هنر کلاس درس نیست برای همین پایان داستان سخن رانی چولان و گفته های یونسکو بسیار دلنچسب بود
اجرا:
۱- روایتگروی موازی و استفاده بجا و درست از نور خلاقانه و دوست داشتنی بود
۲- سه بازیگر بسیار ضعیف بودند: زن یونسک، جوانی آمِده، و پسری که نقش کشیش و پزشک را بازی کرد به نحوی که برداشتم این بود که از نابازیگر استفاده شده
۳- دکور بسیار ضعیف، گریم خوب بود
در مجموع خسته نباشید، همین که نمایش آزار دهنده ای ارائه ندادید دستتون درد نکنه
نمایشنامه:
۱- نمایش طولانی اشکال نیست به شرطی که داستانگو لاجرم به اینکار باشد در غیر این صورت زیاده گویی، تکرار و درنهایت ابتذال اثر و کسالت را در پی دارد. دو داستان اصلی یعنی دو پیرنگ در یک پلات اجرا شد و در انتها گسل داستان باعث شد یکی از دو پیرنگ به عنوان پیرنگ غالب مطرح شود و پیرنگ دومی که داستان زن و مرد (آمِده و اسم زنه یادم نمیاد) به عنوان پیرنگ فرعی در نظر گرفته شود که با روح اثر و مفهوم اصلی مورد نظر نویسنده در تضاد قرار گیرد نویسنده سعی داشت به مخاطب خود بگوید که همه انسان ها بار زندگی را به دوش می‌کشند که توان زندگی کردن را از آنها گرفته است ولی در پایان با جدا کردن دو داستان از همدیگر به این پیام لطمه خورد و همه گرا بودن این مفهوم دچار خدشه شد. بهتر بود حرف های انتهای نمایش در خلال نمایش به شیوه موجزتر از جانب میرچاالیاده، یونسکو و چولان گفته میشد.
۲- شخصیت های داستان یعنی میرچاالیاده، یونسکو و چولان خام بود و تنها در قالب تیپ باقی مانده بود یعنی تیپ فیلسوف و نویسنده و کارکترها مرده بودند این سه نفر هیچگونه حرکت خارج از تیپی نداشتند
۳- راوی داستان با دانای کل (یونسکو) شروع شد و در پایان با یونسکوی اول شخص به پایان رسید. زاویه دید اول یعنی با درنظر گرفتن مفهوم و پیام اصلی ... دیدن ادامه ›› این چرخش را متناسب و خلاقانه نمایش میدهد ولی ما شاهد آن بودیم که این چرخش ناگهانی صورت گرفت و این به نمایش لطمه زد. بهتر بود این چرخش در لابلای پرده هایی که یونسکو راوی بود به آرامی صورت می‌گرفت یعنی یونسکو به خود و شخصیت خود در کنار روایت داستان در خلال داستان می‌پرداخت.
۴- این نکته آخر سلیقه بنده است. اصولاً از رمزگشایی و بیان کردن مفاهیم داستان و پیام ها در یک اثر بیزارم، کمال هنر در ظرافت و روایت گرایی رندانه است هنر کلاس درس نیست برای همین پایان داستان سخن رانی چولان و گفته های یونسکو بسیار دلنچسب بود
اجرا:
۱- روایتگروی موازی و استفاده بجا و درست از نور خلاقانه و دوست داشتنی بود
۲- سه بازیگر بسیار ضعیف بودند: زن یونسک، جوانی آمِده، و پسری که نقش کشیش و پزشک را بازی کرد به نحوی که برداشتم این بود که از نابازیگر استفاده شده
۳- دکور بسیار ضعیف، گریم خوب بود
در مجموع خسته نباشید، همین که نمایش آزار دهنده ای ارائه ندادید دستتون درد نکنه
سلام سپاسگزارم از شما خوشحالم که به تماشای کار تیم جوان ما نشستید. رسالت ما این بوده که تلاش کنیم با یک تیم جوان کاری آبرومند و استاندارد خلق کنیم ممنون از حمایت اهالی تئاتر
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
لذت بردم.
تیم نمایش خسته نباشید.
یه تئاتر خوب رو با وجود
محدودیت هایی که روی هنر سایه انداخته روی سن بردن سخته.
فقط چند تا نکته
چند جا که شوخی نسبتا جنسی شد لازم نبود اونجایی که نویسنده نمایش مهمان خانه مسخره میشد یه مقدار تکرار پیش اومد.
حرکات بدنی طبیعتاً سخت و طاقت فرساست ولی یه چند جا شاهد خطا در اجرا بودم.
یه بارم بازیگر فردریک از کاراکتر خارج شد که میشد نادیده گرفت
در کل عالی بود
تیم نمایش خسته نباشید.
یه تئاتر خوب رو با وجود
محدودیت هایی که روی هنر سایه انداخته روی سن بردن سخته.
فقط چند تا نکته
چند جا که شوخی نسبتا جنسی شد لازم نبود اونجایی که نویسنده نمایش مهمان خانه مسخره میشد یه مقدار تکرار پیش اومد.
حرکات بدنی طبیعتاً سخت و طاقت فرساست ولی یه چند جا شاهد خطا در اجرا بودم.
یه بارم بازیگر فردریک از کاراکتر خارج شد که میشد نادیده گرفت
در کل عالی بود
امیرمسعود فدائی، میثم محمدی، شهرزاد، بهناز پارسایی، محمد فروزنده، میلاد فراهانی، امیر مسعود، شایسته خالقی و مسعود مکرم این را
خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
آفَت خالص بود.
خلاصه:
مانیفست بود.
شخصیت پردازی نداشت
بازی ها اگزجره بود. تکنیک نداشتن. دادو بیداد بود.
داستان فقط یک ایده بود و هیچ پرداختی صورت نگرفته بود.
داستان نقطه عطف نداشت.
غر زدن چند تا آدم از زندگی و نصیحت آبکی برای زندگی بهتر
شبمان خراب شد
خلاصه:
مانیفست بود.
شخصیت پردازی نداشت
بازی ها اگزجره بود. تکنیک نداشتن. دادو بیداد بود.
داستان فقط یک ایده بود و هیچ پرداختی صورت نگرفته بود.
داستان نقطه عطف نداشت.
غر زدن چند تا آدم از زندگی و نصیحت آبکی برای زندگی بهتر
شبمان خراب شد
مهرناز خلیلی، امیرمسعود فدائی، محمد فروزنده، میثم محمدی، stanco و امیر مسعود این را
خواندند
حجت مهدی سوزنی این را دوست دارد
حجت مهدی سوزنی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۱۱,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۶۰ برنامه
+۹,۳۲۳,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۳۲۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
