من امشب نمایش منگی رو دیدم و طبق معمول و انتظار همیشگیم از سبک و کارگردانی و ذهنیت زیبای اقای سعدی و بازی عالی فردین واقعا لذت بردم ازین اجرا. بنظر من هر کسی که این اجرا رو ببینه قطعا درگیر این قضیه خواهد شد که هر انسانی یک نیمه ی خاموش و سرکوب شده ی وجودی داره که چه در خلوت چه در ذهن و یا هر بعد دیگه ایی از زمان ظهور میکنه ...حداقل من حین اجرا با این قضیه مواجه شدم و خودم رو تو اون صحنه بارها دیدم ، هرچند که ماهیت و اصل یک اجرای تاتر بر همین اساس باید باشه که ذهنمون درگیر بشه چیزی که امروز در تاتر کمتر دیده میشه و این اجرا جورشو همه جوره کشیده...پروداکشن های اصولی نور وصدا و ظرافت های اجرایی
واقعاخسته نباشید میگم به این کارگردانی این تیم و این بازی معرکه ...دمتون گرم