نمی دانم غریزه است یا وظیفه،
عشق است،نیاز است...
هرچه باشد خوشحالم که
سهم من از تو، مهر مادریست

از: خود

عالی بود،به این میگن تئاتر به معنی کامل کلمه، همه چیز لذت بخش بود، چون دوستان قبلاً به خوبی به نقاط قوت کار اشاره کردن تکرار نمی کنم ولی متاسفانه همیشه یه چیزایی پیدا میشه که آدمو اذیت کنه، کاش میدونستن با این فروش زیادی بلیط چه لطمه بزرگی به کیفیت کارشون میزنن،وقتی توی سالن کوچیک اون همه آدمو تو هم تو هم میشونن رو در و دیوار (حتی یک ردیف تقریباً توی سن نشسته بودن) هر چه قدر هم کار خوب باشه تماشاچی زود خسته میشه ، از بس که هی مجبوره کله بکشه اینور اونور شه، اون هوای بد و گرما رو تحمل کنه،‌ بروشور نمایشم که این وسط بادبزن شده و مردم کلی باهاش سر و صدا را میندازن که هوای بیشتری بهشون برسه. و یه خواهش دارم از تماشاچی ها که به گروه سنی آثار بیشتر توجه کنن، من فکر میکنم نویسنده این اثر حتی از ذهنشم نگذشته بود که ممکنه بچه ها هم برای دیدن این کار بیان...

خیلی خوب بود من که عاشق دیالوگاش شدم، به خصوص قسمت فرمانده و فرخنده، پر از ایده های نو و جالب در دکور و طراحی صحنه، دوستان لطف کنید اگر از دیالوگاش چیزی دقیق یادتون مونده اینجا بنوسید و ماندگارش کنید

دیشب تئاتر خشکسالی و دروغ را دیدم
قرار بود آخرین اجرا باشه ولی اینطور که در آخر گفتن گویا تمدید میشه، بر خلاف اینکه مشقات زیادی برای خرید بلیطش متحمل شدم ولی کار رو دوست نداشتم، من اصلاً با این قالب بندی های سطحی خصوصیات انسانی در قالب مردها اینجوریند و زن ها اونجوری مخالفم ،در ضمن نگاه به زن را در این متن دوست نداشتم. بین این همه پیچیدگی بین روابط زناشویی، این مشکلات نخ نمایی که بارها توی فیلما و سریالها به اونها پرداخت شده بود برام جذابیتی نداشت .طنز نمایش هم که طبق معمول برخی تئاتر های امروزی آدم را یاد تئاترهای کمدی تئاتر گلریز می انداخت. کجای دنیا به فحش دادن می خندند؟
بازی ها به نظرم خوب بود. نمایش در بین دیالوگ ها نکات ضمنی خوبی داشت. و تماشاگر را با چرا های خوبی درگیر میکرد ولی در کل من زیاد نتونستم با کار ار تباط برقرار کنم.

دیشب دستهای دکتر زملوایس را دیدم
عجب متنی، چه برداشت زیبا و زیرکانه ای از یک واقعه تلخ تاریخ که هنوز هم تکرار ان را اطرافمون میبینیم،چه تشبیهات و تمثیل های فوق العاده ای، ایده خوبی که خوب هم پرداخت شده بود با بازی خوب آقای بهبودی و یک پایان بی نظیر و تاثیر گذار که اونو فراموش نشدنی میکرد. از این به بعد هر وقت آخر تئاتر دست بزنم یاد این اجرا میافتم، کاش تو سالن بهتری اجرا میشد تا راحتر میشد روی اجرا تمرکز کرد. بی صبرانه منتظر چاپ این نمایشنامه هستم.
از همه دوستانی که این کار را پیشنهاد کردن و در موردش اطلاع رسانی کردن بینهایت سپاسگزارم. شب خوبی که داشتم را مدیونشون هستم.

دیشب به دیدن تئاتر ننه دلاور رفتم
از اجرا خیلی لذت نبردم به غیر از چند صحنه خوب، به نظرم متن رو خیلی دسته کم گرفته بودند به طوری که نقش کارگردان در روایت داستان اصلاً حس نمیشد. جاهایی من یاد تئاترهای دبیرستانی می افتادم مخصوصاً جاهایی که دکور را تغییر میدادند و حتی رفت و آمد بازیگر ها هم کاملاً محسوس بود و دیده میشد و به شدت از حس صحنه می کاست.(مثل جایی که دختر لال بعد از مردن بلافاصله بلند میشه و با پای خودش میره زیر تابوت می خوابه و همه اینهارو تماشاچیها به وضوح می بینند.) من از بازی ننه دلاور خوشم نیومد به نظرم این شخصیت و قضاوت در مورد آن از نکات چالش برانگیز متن نمایشنامه است. من از دیشب دارم فکر میکنم کارای ننه دلاور با توجه به شرایطش توجیه پذیره یا نه؟ اون در مقیاس خانواده اصلاً خودخواه نیست و برعکس خیلی هم فداکاره ولی همین فرد در مقیاس جامعه اونقدر خودخواه به نظر میرسه که میگه:"صلح کمرمو شکسته"، به نظرم نقش ننه دلاور توی این تئاتر زیاد این چالشو نشون نمی داد و فکر میکنم به خاطر یکنواختی بازی بازیگر در شرایط مختلف داستان بود.از نکات مثبت به نظرم قسمت ابتدایی بود که شروع خوبی بود و همچنین موسیقی زنده که زیبا بود و به کار میومد و در کل شب خوبی داشتم به همه عوامل خسته نباشید میگم.
در پایان لازم است بگم این نوشته نظرات و احساس یک مخاطب عام دوستدار تئاتر است که هیچ ادعایی نداره ولی دوستداره راجع به کارایی که میبینه تبادل نظر کنه.

به مناسبت زادروز خجسته استاد بیضایی

"آقای ناشناس! بانوی محترم!
بعد از سلام گرم، و با عرض احترام،
لابد شنیده اید_ وبر ذات آن جناب مخفی نمانده است _
که خورشید مهربان،
چندی است خر شده!
آن هم به این دلیل،
که تنگی قافیه،
هر روز بی دلیل_ و هر لحظه بیشتر _
هی تنگ می شود!
و این نکته گفتنی است،
که تا چند وقت پیش،
تنگی ... دیدن ادامه ›› قافیه، چندان نبود تنگ.
لیکن جنابتان_ با عرض معذرت_
در خواب بوده اید،
و رفت آنچه رفت!
و شد هر آنچه شد!
آقای موش کور_ که همسایه ی شماست_
در روزنامه خواند
که خورشید روشن است.
و گفت زیر لب نفرین به روشنی!
انکار میکنم این حرف یاوه را!
تقصیر عینک است!
اغلاط چاپی است!
کلاً مزخرف است!
از این چه فایده، که نابینی مرا
فاش میکند_ بر همه ی جهان!
آنک نگاه کرد (این سوی روزنی، و آن سوی پنجره)
برخاست و با روزنامه اش،
بست محکم تنها امید را!
خورشید تیره شد:
افسوس_ من سالها تافتم_
بر این کویر خشک!
بر موشهای کور،
که چشم دیدن هرگز نداشتند!
آقای موش کور فریاد میزند:
ممنوع میکنم! ممنوع میکنم!
آفتاب را که بتابد
بر چرک های من!
او فریاد می کند،
و روزنه ها بسته می شود،
یک یک، با روز نامه ها!
اینک از قرص آفتاب چیزی نمانده است
(جز قرص های خواب)
اما بعید نیست،
_ و در طالع شماست _
و از ناصیه ی شما این می زند تتق،
که روزی( کدام روز؟)
بیدار میشوید
در ظلمتی که هست،
و هی قرض می کنید
آفتاب را_ از سرزمین ابر،
از پایتخت باد!
آقای محترم، اوضاع مضحکی است،
که چندان غریب نیست.
این عادت شماست
که عادت کنید زود
به این بود یا نبود!
زیرا مسلم است( البته بر شما )
که عمری دراز نیست،
این نیز بگذرد!
و البته بهتر است
که در خواب بگذرد!"



از: (بهرام بیضایی، دنیای مطبوعاتی آقای اسراری) با آرزوی سلامتی و عمر طولانی برای این استاد گرانقدر

با عرض خسته نباشید خدمت تمام دست اندرکاران این اثر ،نظر شخصی بنده در مورد این اثر به شرح زیر است:
این کار را دوست داشتم به خاطر:
-متن زیبا و متفاوتش
-بازی زیبای سیامک صفری
از این کار خوشم نیومد به خاطر:
-طنز بی ربط و زورکی اش
-خنده های الکی و گاهی به زور برخی تماشاچی ها که خیلی وقتها دلم میخواست برم ازشون بپرسم به چی میخندی؟
-و اینکه شلوغی سالن کلی از حس نمایش کم میکرد و طبق معمول کیفیت فدای کمیت شد.