در مقدمه آیین‌نامه طرح استقرار گروه های نمایشی اینطور آمده:

"شکل‌گیری گروه‌های نمایشی معمولا خودجوش و براساس روابط دوستانه و داوطلبانه است؛ حیات این گروه‌ها در حال حاضر، چون بر مبنای خودجوش و غیررسمی است، آسیب‌پذیر، ازهم گسیخته و گاهی کوتاه مدت و در حد تولید یک نمایش باقی می‌ماند."

خوب پس ما نیاز به حمایت از گروه‌های کوچک و قوام بخشیدن به فعالیتهاشون داریم. حالا ببینیم نظامِ خیلی بی‌نظیر ما برای حل این مشکل چه راه حلی به ذهنش رسیده:

- هرگروه باید با در نظر گرفتن سیاست های هنرهای نمایشی و آیین نامه نظارت بر نمایش (و صد تا چیز دیگه که هر روز هم ممکنه بنا به سلیقه نظام ... دیدن ادامه ›› عوض بشن)، اساسنامه ای را تنظیم و ارایه نماید.
- هر گروه می بایست در قالب یک هسته مرکزی حداقل 5 و حداکثر 9 نفر معرفی شوند.
- تمامی اعضای هسته مرکزی گروه می بایست ساکن شهر محل استقرار باشند.
- داشتن تحصیلات عالی (لیسانس یا بالاتر) ...
- کلیه درخواستها در شورای بررسی استان (طبعا متشکل از مقامات دولتی یا منصوبان آنها) بررسی و پس از اعلام نظر درخصوص سوابق هنری افراد و یا گروه (استعلام از شورای نگهبان مثلن؟)...
- پروانه فعالیت هر گروه در محدوه جغرافیایی یک شهرستان تعریف و دارای اعتبار است...
- ...

خدا می‌دونه اگه آقایون به جای حمایت می‌خواستن چیزی رو نابود کنن چیکار می کردن.
هر کدوم از این آیین‌نامه‌هایی که تو ایران تصویب شده رو بخونین همینقدر صدر و ذیلش با هم تناقض داره. اما این آیین‌نامه‌ها رو کارشناسانی می نویسن مثل من و شما.

در اجرای کارهای خارجی (خصوصا غیر انگلیسی) برای استفاده بهتر تماشاگر چه کار باید کرد؟ اگر بخواهی نمایش را قبل از اجرا توضیح بدهی ممکن است جذابیت خود را برای حرفه‌ای‌ها از دست بدهد، و اگر توضیح ندهی می‌شود مثل اجرای آلمانی تاتر عروسکی دیروز که بیش از نیمی از سالن از همان اواسط اجرا آن را ترک کردند. تاتر بلاروسی هم اگرچه توضیحی دو سه خطی در موردش قبل از اجرا به زبان فارسی داده شد اما این توضیح چندان مفید نبود. جالب این که به مترجم آلمانی نمایش که گفتم چرا توضیحی در مورد کاسپار (که گفت مشابه مبارک خودمان است) ندادید، گفت در اجرای قبلی دادیم ولی گفتند این کار را نکنید و در کاتالوگ توضیحاتی داده شده است (که البته این کاتالوگ را هیچکس ندید!).
شاید خوب باشد اگر مثلا روی همین دیوار قبل از شروع برنامه‌ها چند خطی توضیح در مورد این کارها بنویسیم.

اپرای عروسکی حافظ به نظرم خوب بود و خوشحالم که دیدمش.
به جرات می‌توانم بگویم در اواخر اجرا کاملا احساس امیدواری کردم (وقتی که شعر "...غم مخور" را می‌خواند). اما این که ما هم امروز مثل صدها سال گذشته خود را با "سر غیب" و "بازیهای پنهان" تسلی بدهیم فوقش تا یکربع بعد از بیرون آمدن از سالن نمایش کارگر است!

کاش می‌شد صبح‌های اردیبهشت که از خانه خارج می‌شویم تاجی از گل بر سر می‌گذاشتیم...

از: خود

بازخوانشی بسیار بدیع و زیبا از داستان قدیمی آرش، که فقط از اسطوره‌دانی چون خانم فولادوند برمی‌آید.

«آرش ایستاد، رو به بانویش گفت:
"مرا به یاد بسپار که باغبان بودم. داستان‌هایم را بر باغ‌ها و بیابان‌ها بخوان که خاک این سرزمین نه به بارش باران که به معجزه‌ی قصه، درختان می‌رویاند و مرزهایش بیش‌تر از تیرها با شعرهایش پاییده اند.
مرا به یاد بسپار که قصه‌گو بودم."»

و آرش ... دیدن ادامه ›› بر فراز کوه:
«پس خدای من،
جانم را، صدایم را و قصه‌هایم را در این تیر می‌گذارم تا هر جا که می‌خواهی ببری و مرزهای سرزمینت را خود نشانه زنی.»

و سرانجام:
«وقتی آخرین استخوان شکست،
آخرین رگ پاره شد،
آرش تیر را رها کرد...»

گزیده‌هایی از کتاب "آرش: حکایت تیرانداختن مرد قصه‌گو"،
نوشته مرجان فولادوند، نشر افق، اسفند 1390.

مرسوم است که می‌گویند: "تا مرگ ما را از هم جدا کند".
ولی هستند کسانی که در دل می‌پرورند: "شاید مرگ ما را به هم برساند".


از: خود

از دوستان کسی تاتر مخزن رو دیده؟ نظرشون چیه؟
من امروز دیدمش و به نظرم کار خوبی بود، خصوصا تکرار جالب دیالوگ‌ها (که جذاب درآوردنش اصلا کار ساده‌ای نیست).