دقیقا یک روز مانده به دهمین سالگرد عضویتم اینجا باید یادم بیفته که اسمم رو سرچ کنم که ببینم از من چه چیزی در گوگل هست،
ده سال گذشته ...
و آخرین مطلبی که به اشتراک گذاشتم شاید برای ۸ سال و خورده ای پیش بوده باشه،
من دیگه اون آدم نیستم،
دیگه طبع شاعرانه ای ندارم ...
هر متنی که نوشته بودم رو خوندم فقط با تعجب نگاه کردم که من اینو نوشتم ...
پس اون سارا کو؟؟!!
انگار حل شدم تو روزگار ...
وقت ندارم زندگی رو از دید لطافت و شاعرانگی نگاه کنم ...
تمام روزگارم در حال محاسبه و برنامه ریزی داره میگذره ... دیدن ادامه ›› ...
اون زمان ها هر چی فشار و غم بود به واژه تبدیل می‌شد ...
الان؟
الان چی؟
الان یا به چند فحش رکیک یا چرخوندن موضوع و لباس مسخره به تنش کردن و بهش خندیدن و در آخر هم باز چند فحش رکیک ...
چقدر از این سارا تا اون سارا فاصله س، به اندازه ی یک عمر، یک دنیا تجربه ...
دلم برای اون سارا تنگ شده، دارم توی خودم دنبال صندوقچه ی اون همه واژه و ابزار ربط دادنشون به هم میگردم ...
درون من شعله ی لطافت انگار خاموش شده و جاش آتش به سخره گرفتن زمین و زمان روشنه با اندکی چاشنی الفاظ رکیک ...
دلم برای اون سارا تنگ شده، ولی این سارا خیلی بیشتر به سارای تو ذهنم نزدیکه، فقط کاش بتونم در صندوقچه ی واژگان رو دوباره باز کنم...
باید حال قشنگی باشه زمین و زمان رو با واژگان ادبی به باد تمسخر بگیری ...