به عنوان نوجوانی پانزده ساله، که ده سالی است پیانو و موسیقی کلاسیک حرفه‌ای می‌نوازد، نظرم درباره‌ی گروه موسیقی به شرح ذیل می‌باشد:
۱. صدف الماسی (پیانو): نمی‌توانستند قطعه‌ی مهتاب بتهوون را در اوج سادگی تکنیک و نت‌ها، لگاتو (پیوسته) بنوازند. عجیب‌تر آنکه ایشان استاد آموزشگاه موسیقی پارس هستند!
۲. شاهین معدنی‌پور (پیانو): نواختن با کیبورد به دلیل کلاویه‌های کوچک و به خاطر دشواری در تغییر شدت اصوات کار آسانی نیست؛ اما به جرعت می‌توان گفت که موسیقی انسان را در داستان غرق می‌کرد. حتی یک نت اشتباه نشد که بزند توی گوش مخاطب.
۳. گروه ویولن: آنطور که باید و شاید هماهنگ نبودند.
۴. گروه اپرا: دیبا حکیم الهی فوق‌العاده گوش‌نواز می‌خواندند.