تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:22:45
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
🔶نگاهی به نمایش دویل؛
روایتی از مکر و حیله تا جهل و نادانی
✒نکیسا خرّم
بخش دوم و پایانی
"می‌گیریم، می‌زنیم، می‌کشیم!" اسقف استراتژی خود را نه‌تنها از طریق ترس، بلکه از طریق خشونت و سرکوب نیز تحمیل می‌کند و این رفتار منطبق بر نظریه "هراس اخلاقی" استنلی کوهن نیز هست. به اعتقاد او جوامع برای تقویت انسجام اجتماعی خود، تهدیدی فرضی یا واقعی به وجود می‌آورند که هدف آن ایجاد ترس و فریب مردم است.
در این نمایش، شخصیت‌ها به‌شدت تحت سلطه کلیسا مسخ شده‌اند و به شدت تحت تاثیر رنج‌های روان‌شناختی قرار دارند که مسبب آن اعمال خشونت و قربانی‌سازی‌های ... دیدن ادامه ›› اجتماعی است. شخصیت‌های دویل گرفتار تضادهای درونی و تلاش‌های فردی برای یافتن هویت و معنای زندگی هستند. شخصیت‌هایی که تحت تاثیر ناخودآگاه خشونت‌ها و رنج‌های گذشته در تلاش برای فرار از این خشونت‌ها و به‌‌دست‌آوردن عدالت و هویت خود نیز هستند. اما همچنان گرفتار جهل و نادانی و اطاعت کورکورانه! شخصیت‌هایی که به اعتقاد زیگموند فروید، روانکاو آلمانی رفتارهایشان تحت تاثیر امیال، تمایلات و سرکوب‌های ناخودآگاه‌شان شکل گرفته است.
برای مثال شخصیت اخته که برای تحکیم قدرت کلیسا گویا آخرین قربانی جامعه باید باشد به دلیل جراحات روحی و جسمی‌ای که از سرگذرانده است و درگیر تضادهای درونی ناشی از تجربه از دست دادن معشوقه خود نیز است یک فرد بی‌دفاع و از پیش‌مرده معرفی میشود که همچنان در پی یافتن معنای زندگی‌است.
در اجرای فرم‌ها، پرفورم‌ها و بازی‌های نمایش دویل، بازیگران هماهنگ با ریتم موسیقی متن، تمرکز خاصی بر حرکت‌های خود دارند. حرکت‌هایی که به دقت اجرا می‌شوند تا احساسات و افکار شخصیت‌ها را نیز به تماشاگر منتقل کنند.
نور، موسیقی، طراحی صحنه، میزانس‌ها و حرکت‌های هماهنگ بازیگرها طوری دقیق طراحی شده تا تماشاگر خود را با صحنه‌های پرتنش و خشونت‌آمیز همراه کند و در نهایت از خود بپرسد که آیا می‌خواهد گرفتار جهل و نادانی باشد یا خیر؟ می‌تواند مکر و حیله را تاب بیاورد یا خیر؟
روایتی از مکر و حیله تا جهل و نادانی
✒نکیسا خرّم
بخش دوم و پایانی
"می‌گیریم، می‌زنیم، می‌کشیم!" اسقف استراتژی خود را نه‌تنها از طریق ترس، بلکه از طریق خشونت و سرکوب نیز تحمیل می‌کند و این رفتار منطبق بر نظریه "هراس اخلاقی" استنلی کوهن نیز هست. به اعتقاد او جوامع برای تقویت انسجام اجتماعی خود، تهدیدی فرضی یا واقعی به وجود می‌آورند که هدف آن ایجاد ترس و فریب مردم است.
در این نمایش، شخصیت‌ها به‌شدت تحت سلطه کلیسا مسخ شده‌اند و به شدت تحت تاثیر رنج‌های روان‌شناختی قرار دارند که مسبب آن اعمال خشونت و قربانی‌سازی‌های ... دیدن ادامه ›› اجتماعی است. شخصیت‌های دویل گرفتار تضادهای درونی و تلاش‌های فردی برای یافتن هویت و معنای زندگی هستند. شخصیت‌هایی که تحت تاثیر ناخودآگاه خشونت‌ها و رنج‌های گذشته در تلاش برای فرار از این خشونت‌ها و به‌‌دست‌آوردن عدالت و هویت خود نیز هستند. اما همچنان گرفتار جهل و نادانی و اطاعت کورکورانه! شخصیت‌هایی که به اعتقاد زیگموند فروید، روانکاو آلمانی رفتارهایشان تحت تاثیر امیال، تمایلات و سرکوب‌های ناخودآگاه‌شان شکل گرفته است.
برای مثال شخصیت اخته که برای تحکیم قدرت کلیسا گویا آخرین قربانی جامعه باید باشد به دلیل جراحات روحی و جسمی‌ای که از سرگذرانده است و درگیر تضادهای درونی ناشی از تجربه از دست دادن معشوقه خود نیز است یک فرد بی‌دفاع و از پیش‌مرده معرفی میشود که همچنان در پی یافتن معنای زندگی‌است.
در اجرای فرم‌ها، پرفورم‌ها و بازی‌های نمایش دویل، بازیگران هماهنگ با ریتم موسیقی متن، تمرکز خاصی بر حرکت‌های خود دارند. حرکت‌هایی که به دقت اجرا می‌شوند تا احساسات و افکار شخصیت‌ها را نیز به تماشاگر منتقل کنند.
نور، موسیقی، طراحی صحنه، میزانس‌ها و حرکت‌های هماهنگ بازیگرها طوری دقیق طراحی شده تا تماشاگر خود را با صحنه‌های پرتنش و خشونت‌آمیز همراه کند و در نهایت از خود بپرسد که آیا می‌خواهد گرفتار جهل و نادانی باشد یا خیر؟ می‌تواند مکر و حیله را تاب بیاورد یا خیر؟
سپهر این را
خواند
روناک جعفری نوبخت، ستاره آرام، مجید توحیدی منش، مصطفا خسروجردی، سحر و المیرا بهشتیان این را دوست دارند
روناک جعفری نوبخت، ستاره آرام، مجید توحیدی منش، مصطفا خسروجردی، سحر و المیرا بهشتیان این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
🔶نگاهی به نمایش دویل؛
روایتی از مکر و حیله تا جهل و نادانی
✒نکیسا خرّم
حمید رحیمی که پیش از این روی صحنه با بازی در نمایش "هیدن" و فیلم-نمایش‌های "پسران تاریخ"، "پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد"، "بالاخره این زندگی مال کیه" خوش درخشید و "یک گفت‌وگوی عاشقانه در صبح دل‌انگیز سرد زمستانیِ" جعفر غلام‌پور را کارگردانی کرد، این روزها دومین همکاری مشترکش را با غلام‌پور تا ۱۰ دی ماه در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه می‌برد؛ "دِویل"؛ روایتی از مکر و حیله.
غلام‌پور چه نام هوشمندانه‌ای را برای روایت قدرت‌محور یک جامعه مذهبی و حاکمیت دینی در فضایی سورئال با سبک رئالیسم جادویی برگزیده‌است. نامی ... دیدن ادامه ›› که با گذشت زمان در طول تماشای اثر، تماشاگر با خود می‌گوید:" همین است! ابریشم گنده‌ای که از پیله حاصل میشود و دو کرم در درون دارد." و غیر از این نامی دیگر بر این نمایش بی‌معناست.
دویل، با اجرای تلفیقی فرم، پرفورمنس و بازی ۱۹ بازیگر با هدایت موسیقی متن روایت‌گر دنیای تاریک قدرت، خشونت، دین و قربانی‌سازی است. داستان شهری خیالی در اروپای قرون وسطی است که در آن کلیسا و مذهب به ابزاری برای استثمار و کنترل مردم تبدیل شده‌است.
ماکیاول فیلسوف ایتالیایی، نظریه مشهوری دارد که می‌گوید:" هدف، وسیله را توجیه می‌کند." و در این نمایش، قدرت در دست گروهی از رهبران مذهبی قرار دارد که با بهره‌گیری از ایدئولوژی مذهبی، مردم را به ترس و پذیرش سلطه کلیسا سوق می‌دهند و زمانی که پایه‌های حکومت خود را لرزان می‌بینند برای تحکیم بنیان خود دست به قربانی‌سازی دیگری می‌زنند و آری! هدف آن‌چنان مطلق است که هر وسیله‌ای را بایستی در راه آن قربانی کرد.
در این میان اندیشه میشل فوکو، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی در این نمایش مشهود است. به اعتقاد فوکو در فرایندی که در تاریخ کاملا منحصر به فرد بود، یک جماعت دینی خود را در قامت یک کلیسا سازمان داد. کلیسای مسیحی از همان آغاز نهادی بود که هدف از آن، حکومت بر زندگی روزمره انسان‌ها با توجیه هدایتشان به زندگی جاویدان بود. در واقع کلیسای مسیحی می‌کوشید به جای تقویت خودمختاری و اراده مردم، جهت تحکیم حکومت خود مردم را با جهل و نادانی و بدون تفکر مطیع خود کند؛ تقویت اطاعت کورکورانه و بی‌چون و چرا در افراد تحت سلطه خود. به اعتقاد فوکو یکی از فعالیت‌های مهم‌تر کلیسای مسیحی برای حکومت بر جان‌ها، تکنیک اعتراف یا حقیقت‌گویی بود. به باور او، اعتراف که اصالتا عملی قضایی است در نهایت آیین مقدس واجبی برای تمام مسیحیان شد. از نظر او کشیشان و شبان در تلاش برای پروراندن پیروی اعتراف را به عملی تبدیل کردند که از طریق آن حقیقت خاصی که به شکل سری در درون روح پنهان بود به عنصری تبدیل شود که قدرت شبان از مجرای آن اعمال میشود و از طریق اعتراف است که پیروی تمرین و رابطه پیروی کامل تضمین میشود.
به عبارت دیگر، به اعتقاد فوکو قدرت نه تنها از طریق نهادهای حکومتی بلکه از طریق نهادهای اجتماعی مانند مذهب، آموزش و خانواده نیز اعمال میشود و در این نمایش، کلیسا به عنوان نهادی در پی تسلط بر روح و روان و جسم افراد است
و قدرت خود را از طریق ترس و تهدید می‌سازد.
در این نمایش، اسقف به عنوان یک رهبر کاریزماتیک با شیطان هراسی قدرت خود را تحکیم می‌کند.
ادامه دارد...
روایتی از مکر و حیله تا جهل و نادانی
✒نکیسا خرّم
حمید رحیمی که پیش از این روی صحنه با بازی در نمایش "هیدن" و فیلم-نمایش‌های "پسران تاریخ"، "پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد"، "بالاخره این زندگی مال کیه" خوش درخشید و "یک گفت‌وگوی عاشقانه در صبح دل‌انگیز سرد زمستانیِ" جعفر غلام‌پور را کارگردانی کرد، این روزها دومین همکاری مشترکش را با غلام‌پور تا ۱۰ دی ماه در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه می‌برد؛ "دِویل"؛ روایتی از مکر و حیله.
غلام‌پور چه نام هوشمندانه‌ای را برای روایت قدرت‌محور یک جامعه مذهبی و حاکمیت دینی در فضایی سورئال با سبک رئالیسم جادویی برگزیده‌است. نامی ... دیدن ادامه ›› که با گذشت زمان در طول تماشای اثر، تماشاگر با خود می‌گوید:" همین است! ابریشم گنده‌ای که از پیله حاصل میشود و دو کرم در درون دارد." و غیر از این نامی دیگر بر این نمایش بی‌معناست.
دویل، با اجرای تلفیقی فرم، پرفورمنس و بازی ۱۹ بازیگر با هدایت موسیقی متن روایت‌گر دنیای تاریک قدرت، خشونت، دین و قربانی‌سازی است. داستان شهری خیالی در اروپای قرون وسطی است که در آن کلیسا و مذهب به ابزاری برای استثمار و کنترل مردم تبدیل شده‌است.
ماکیاول فیلسوف ایتالیایی، نظریه مشهوری دارد که می‌گوید:" هدف، وسیله را توجیه می‌کند." و در این نمایش، قدرت در دست گروهی از رهبران مذهبی قرار دارد که با بهره‌گیری از ایدئولوژی مذهبی، مردم را به ترس و پذیرش سلطه کلیسا سوق می‌دهند و زمانی که پایه‌های حکومت خود را لرزان می‌بینند برای تحکیم بنیان خود دست به قربانی‌سازی دیگری می‌زنند و آری! هدف آن‌چنان مطلق است که هر وسیله‌ای را بایستی در راه آن قربانی کرد.
در این میان اندیشه میشل فوکو، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی در این نمایش مشهود است. به اعتقاد فوکو در فرایندی که در تاریخ کاملا منحصر به فرد بود، یک جماعت دینی خود را در قامت یک کلیسا سازمان داد. کلیسای مسیحی از همان آغاز نهادی بود که هدف از آن، حکومت بر زندگی روزمره انسان‌ها با توجیه هدایتشان به زندگی جاویدان بود. در واقع کلیسای مسیحی می‌کوشید به جای تقویت خودمختاری و اراده مردم، جهت تحکیم حکومت خود مردم را با جهل و نادانی و بدون تفکر مطیع خود کند؛ تقویت اطاعت کورکورانه و بی‌چون و چرا در افراد تحت سلطه خود. به اعتقاد فوکو یکی از فعالیت‌های مهم‌تر کلیسای مسیحی برای حکومت بر جان‌ها، تکنیک اعتراف یا حقیقت‌گویی بود. به باور او، اعتراف که اصالتا عملی قضایی است در نهایت آیین مقدس واجبی برای تمام مسیحیان شد. از نظر او کشیشان و شبان در تلاش برای پروراندن پیروی اعتراف را به عملی تبدیل کردند که از طریق آن حقیقت خاصی که به شکل سری در درون روح پنهان بود به عنصری تبدیل شود که قدرت شبان از مجرای آن اعمال میشود و از طریق اعتراف است که پیروی تمرین و رابطه پیروی کامل تضمین میشود.
به عبارت دیگر، به اعتقاد فوکو قدرت نه تنها از طریق نهادهای حکومتی بلکه از طریق نهادهای اجتماعی مانند مذهب، آموزش و خانواده نیز اعمال میشود و در این نمایش، کلیسا به عنوان نهادی در پی تسلط بر روح و روان و جسم افراد است
و قدرت خود را از طریق ترس و تهدید می‌سازد.
در این نمایش، اسقف به عنوان یک رهبر کاریزماتیک با شیطان هراسی قدرت خود را تحکیم می‌کند.
ادامه دارد...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۱۰,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۵۰ برنامه
+۹,۳۱۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۳۱۳ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
