چیز جدیدی راجع به شهدا نیافتید و همون ساختارهای قبلی حفظ شده بودند و از طرفی هم از دیدن جانبازی که دقیقاً مثل یک انسان عادی از وضعیت وخیم خودش و باری که حس میکرد به روی دوش عزیزترین کسش میذاره روحیه اش رو باخته بود، متعجب شدید! بالاخره در جستجوی این ساختارشکنی بودید یا نبودید؟ نه قرار است به هر قیمتی هر ساختاری شکسته شود که نتیجه اش اخراجی ها بشه و نه قرار است همه شهدا با چهره های نورانی و با زندگینامه ای وصف بشن که جمله آغازینش "وی در خانواده ای مذهبی در جنوب شهر به دنیا آمد..." باشه. بهترین نمونه برای این حرف فیلم لیلی با من است بود!