قبل از رفتن به دیدن اجرا،نمایشنامه ان را که چندی پیش کتاب شده بود خوانده بودم.باید اعتراف کنم اولین موضوعی که در خوانش نمایش نظرمو‌ جلب کرد نام نمایشنامه بود و چه لذتی بردم پس از خواندن،الحق که چه نمایشنامه ای؛چه موضوعی،چه کنش و واکنشی بین شخصیت ها،مخصوصا مونولوگ های شاعرانه …
پس با ذهنیت قبلی به دیدن اثر رفتم و با ورود به سالن و موزیک ابتدایی و کمی بعدتر با روشن شدن صحنه تمام افکارم در پیچ و خم بازیها و کارگردانی و طراحی اثر درهم گره خورد و غرق در نمایش شدم؛
یک اثر به معنای واقعی مفهوم مطلق؛
خوش فرم،خوش ریتم،بازیهای آگاهانه و اندازه با بازیگرانی درجه یک و در یک سطح؛نورپردازی کاربردی؛
استفاده بجا از فضا سازی و اکسسوار کاملا مینیمال و طراحی لباس کم نظیر آن؛
و کارگردانی ارسطو خوش رزم کاربلد که تکمیل کننده کار بود.
به شخصه بسیار لذت بردم و بی شک یکی از بهترین کارهایست که در حالِ حاضر روی صحنه است؛
خدا قوت و عرض خسته نباشید به همه عوامل اجرایی بخصوص عزیزان؛
کهبد تاراج،حمیدرضا محمدی و ارسطو خوش رزم گرامی.
درود…