داستان شب های روشن یک نسخه قدیمی تر ایتالیایی هم دارد به نام " Le notti bianche"که با بازی مارچلو ماسترویانی می باشد ولی آن چیزی که باعت زیبایی اثر فرزاد موتمن از منظر بنده شده دادن رنگ و بویی شرقی به این داستان و دیالوگ های فوق العاده این فیلم هست.در نسخه ایتالیایی مرد داستان بیشتر یک آدم عادی تنها هست در صورتی که در داستان موتمن یک"استاد" است که دایه دار عقل و منطق است و وقتی که دچار عشق می شود تمام کتاب های خود را که عمری صرف جمع آوری آنها کرده و سمبل عقل گرایی هست را به یکباره می فروشد چون دیگر برای او ارزشی ندارند و در آخر هم هردو به عشق افلاطونی دچار می شوند نه یک حسرت هم آغوشی مثل نسخه ایتالیایی این اثر موفق باشید.
"روشنی زیاد هم چیز جالبی نیست آدم همه چیز و میبینه و همه اونو میبینن توی تاریکی آدم میتونه خیال کنه چیزی،جایی،کسی منتظرشه"