در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | محمد فروزنده درباره نمایش باغ عدن: باغ عدن تلاشی جسورانه و شاعرانه برای روایت یک روزمرگی رهاشده از قید و
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:13:29
باغ عدن تلاشی جسورانه و شاعرانه برای روایت یک روزمرگی رهاشده از قید و بند ساختارهای آشناست
نمایشی ک نه برای قصه‌گویی آمده و نه برای سرگرم کردن. آنچه تماشاگر با آن مواجه می‌شود، فضایی است مینیمال، کند و در عین حال پر از اشارات زبانی، بدنی و بصری ک می‌خواهد «بودن» را نشان دهد، نه «شدن» را👌🏼✌️
کارگردان، با عبور از قواعد سنتی روایت و بازی، فرمی را انتخاب کرده ک در آن سکوت، تکرار، فاصله و انفعال معنا می‌سازند.
بازیگران ، به‌ویژه احسان معجونی ، بیشتر از آنکه نقش ایفا کنند، در حال زیستن بر صحنه‌اند. تماشاگر، نه شاهد یک داستان بلکه ناظر تنش‌ها، مکث‌ها، و درهم‌شکستن‌های لحظه‌ای است.
فرزانه میدانی نیز با بازی کنترل‌شده‌اش، مرز میان بازیگر و بدن روزمره را باریک می‌کند؛ جایی که بدن دیگر ابزار نمایش نیست، بلکه خود نمایش است.🎭

در باغ عدن، زبان، نه ابزار ارتباط بلکه گاهی مانع آن است. شخصیت‌ها با زبان خداحافظی می‌کنند، از آن فاصله می‌گیرند یا در تکرار آن گیر می‌افتند. ... دیدن ادامه ›› دیالوگ‌ها گاه بریده‌بریده و مبهم‌اند، گویی زبان دارد خودش را مصرف می‌کند. این گسستِ زبانی، استعاره‌ای است از فروپاشی نظم آشنا، یا شاید واکنشی است ب جهان امروز؛ جهانی ک پر از صدا اما خالی از معناست.🕳️

صحنه‌ی خالی🪑، طراحی مینیمال و نورپردازی دقیق، در خدمت همین ایده‌ی خالی بودن قرار گرفته‌اند. هیچ تزئینی مازاد نیست، هیچ اکسسوار یا عنصر بصری نمی‌خواهد توجه را از بدن بازیگر منحرف کند. نور نیز با مکث‌ها و تغییرات ظریف، بار معنایی به لحظات می‌دهد.
ریتم کند نمایش، تعمدی است و گاه چالش‌برانگیز. اگرچه ممکن است برخی تماشاگران را دل‌زده کند، اما برای مخاطبی که با زبان و بدن و سکوت هم‌دل شود، بسیار پاداش‌دهنده است.

مضمون باغ عدن نه در قالب درام، بلکه در ساحت تجربه قابل فهم است. تماشاگر با جهانی مواجه می‌شود ک در آن هیچ اتفاقی نمی‌افتد،اما این خود، بزرگ‌ترین اتفاق است.
شاید اشاره‌ای ب بحران معنا در دوران معاصر، فروپاشی ارتباط، یا حتی درماندگی انسان مدرن در مواجهه با زمان و زبان.🪐

باغ عدن تئاتری نیست ک بخواهد داستانی تعریف کند، بلکه تجربه‌ای است از ایستادن در برابر زمان، زبان و بدن. نمایشی ک اگر با آن هم‌نفس شوی، تو را به جایی می‌برد ک نه در قصه است و نه در شعار
بلکه در سکوت، در فاصله و در نگاه.
یک اثر جسورانه و متفاوت ک برای مخاطبان جستجوگر، تجربه‌ای خاص و تفکربرانگیز رقم خواهد زد.🧠🕊️