تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهران
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 07:10:54
دیشب رفتم فیلمو دیدم و واقعا مهم ترین چیزی که ازش برام باقی موند تاثیر عجیب روی حال من بعد تماشای فیلم بود. مدل فیلم کلا فرق داشت با خیلی از ... دیدن ادامه ››
فیلمای سینمای ایران. سینمایی ترین بخش های فیلم برای من میزانسنش بود. و باز مهم ترین خصیصه های میزانسنی، قاب های به شدت معنادار و تماشایی و طراحی صحنه عالی در معدود لوکیشن هاش و نورپردازی باز کاملا معنادار بود. من فکر کنم صحنه های درگیری دعوا بین پدر و پسرها خیلی طبیعی از کار در نیومده بود. اما بازی ها خصوصا بازی حسن پورشیرازی و لیلا حاتمی رو دوست داشتم. و یکی از متفاوت ترین صحنه های سینمای ایران، اونم تو سال ۱۴۰۰ که فیلم تولید شده. بوسه لیلا حاتمی بر لبان حامد بهداد که اگرچه صحنه نشون داده نشد و نمی تونست نمایش داده شه، اما همه مخاطبا متوجهش میشن. و یا اون قاب های فوق العاده از دستای حامد بهداد که با تردیدی فراوان به دست لیلا حاتمی نزدیک و دوباره دور میشد. یا صحنه رقص شمشیر زیبای پورشیرازی. فیلم در بهره گیری از نماهای درون آینه عالی بود، و آینه درون فیلم به شدت یادآور آینه نقاشی معروف یان ورمیر بود. سه ساعت فیلم دیدم تو سینما بدون وقفه و تقریبا خسته نشدم. خسته نباشی آقای براهنی. یه صحنه فیلمم برام خیلی باورپذیر نبود. لیلا حاتمی به نظر کاراکتر باهوشی می اومد، چطور فکر نکرد پورشیرازی ممکنه بلایی سرش بیاره و رفت تو ماشینش نشست؟ میتونست کیفو بده و بره. و این نرفتن باعث مرگش شد! یه کمم کلا بعد دزدیده شدن حاتمی فیلم گیج کننده شد و درست نمیفهمیدیم کاراکترها دقیقا کجا هستن و چی کار میکنن. در کل ولی فیلم قطعا ارزش دیدن داره
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۸۸۳,۰۰۰ نفر
+۳۲,۱۲۰ برنامه
+۱۱,۰۳۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۵۲,۵۱۳ برگه
۹,۸۶۰ آلبوم
۵,۶۳۵ پادکست
