من امشب بعد از ده سال که از اجرای این کار زیبا می‌گذشت ؛فیلم تئاتر این کار را در بحبوحه‌ی جنگ دیدم. برای ماهایی که این چند روز یهویی بدون هیچ آمادگی و ذهنیتی پرت شدیم وسط صدای موشک و استرس ، شاید تنها راه گذر از رنج هنر باشه
برای دقایقی بخندیم و فراموش کنیم که چقدر دنیا میتونه بی رحم باشه.
مرسی که ده سال پیش آنقدر این کار را هنرمندانه اجرا کردید که این روزها بشه پناه برای آدم هایی خسته و گرفته ای چون من...
روح ذبیح بهروز شاد
احتمالا هیچ وقت فکر نمی‌کرد صد و ده سال بعد کسی به متنی که نوشته از ته دل بخنده
مرسی جناب امینی که کارهای زیبای ایرانی را مد نظر قرار میدید.
و مرسی از تمامی بازیگران و عواملی که لطف کردند و هنرشان را نثار بی دریغ نثار کردند.