نقد نمایش «این زندگی مال کیه؟» به کارگردانی درسا آقائی
عمارت هما | نمایشنامه از برایان کلارک | ترجمه: احمد کسایی‌پور | دراماتورژی: شاهین زارع

نمایش «این زندگی مال کیه؟» در مواجهه‌ای صریح و انسانی با مسئله حق تصمیم‌گیری در پایان زندگی، مخاطب را نه با شعار، بلکه با پرسش مواجه می‌کند. درسا آقائی، در مقام کارگردان، تلاش کرده است میان دقت در جزئیات فرم و وفاداری به پیام اخلاقی و انسانی متن، تعادلی ظریف برقرار کند. انتخاب عمارت هما با فضای جمع‌وجور اما عمیق، به شکل‌گیری حس همدلی و نزدیکی با شخصیت‌ها کمک می‌کند.

اجرای شاهین زارع در نقش اصلی، با تسلطی مثال‌زدنی در انتقال وضعیت محدودیت فیزیکی بدون افت کیفیت عاطفی، از نقاط درخشان اجراست. نحوه کنترل صورت، چشم‌ها و تنفس، به‌ویژه در سکوت‌های میان دیالوگ‌ها، لحظاتی تأثیرگذار خلق می‌کند. یوکابد موسوی در نقش دکتر اسکات، حضوری استوار و دقیق دارد؛ همدل اما قاطع، با دوزی سنجیده از محافظه‌کاری حرفه‌ای. طراحی میزانسن‌ها که با سادگی آگاهانه‌ای شکل گرفته، در هماهنگی کامل با مضمون است؛ و انتخاب موسیقی و سکوت، ... دیدن ادامه ›› به‌درستی در خدمت تشدید لحظات بحرانی قرار گرفته است.

دراماتورژی هوشمندانه زارع، با حذف برخی زوائد متن و بازتنظیم ضرباهنگ صحنه‌ها، نمایش را به لحاظ درونی شفاف‌تر و به لحاظ اجرایی فشرده‌تر کرده است. کارگردانی آقائی نیز در هدایت لحظه‌به‌لحظه بازی‌ها، از یک نگاه زنانه اما نه احساسی، بلکه از موضعی مسئولانه و واقع‌گرا، بهره برده است. تقابل میان آزادی فردی و مسئولیت جمعی، از دل اجرای بازیگران بیرون کشیده می‌شود، نه از دیالوگ‌های مستقیم یا شعار.

نکات تکمیلی:
در برخی صحنه‌ها، نورپردازی فاقد ظرافت کافی بود و گاهی به‌جای تأکید، موجب خنثی شدن تنش می‌شد. همچنین طراحی لباس می‌توانست دقیق‌تر در مرزبندی شخصیت‌ها مؤثر باشد. با این حال، صحنه‌پردازی جسورانه و استفاده درست از فضای خالی، ارتباط مؤثری میان تماشاگر و بازیگران برقرار کرده است.
نخستین تجربه کارگردانی درسا آقائی را می‌توان در زمره تلاش‌هایی دانست که با صداقت و فکر اجرایی همراه بوده و بدون تکیه بر ترفندهای حسی یا نمایشی، روی مسئله‌ای جدی و کمتر پرداخت‌شده ایستاده است.

امتیازات :

اجرا و بازی‌ها | ۸.۵ از ۱۰
طراحی صحنه و نور | ۸.۰ از ۱۰
روایت و فیلمنامه | ۸.۵ از ۱۰
تأثیرگذاری کلی | ۹.۰ از ۱۰

امتیاز نهایی | ۸.۵ از ۱۰