حس غم و لذت توامان از موضوعی حساس و کم پرداخته و گره خورده با ترس ها و نشخوارهای ذهنی و افکار مگوی بیشتر انسان ها ... شاید نیمه ی ابتدایی نمایش می توانست ریتم تندتری داشته باشد ولی به دلیل جرات بالای نمایشنامه نویس و پردازش پرریسک کار که خوب هم از آب در آمده بود قصد ریزبینی و ایرادگیری از این تذکر علنی اما لذتبخشِ وهم آلوده به انسانِ فراموشکارِ معاصر را ندارم. فقط برای نویسنده ای کاردرست و کارهای بعدی اش خیلی کوتاه اینکه: به بچه ی گربه، توله نمی گویند.