بدون تعارف نمایش رو دوست داشتم،نه بخاطر حضور عدیده ای از بازیگران بلکه نوع راحتی حضورشون بخاطر سبقه هنری عزیزان روی صحنه ولی این نمایش و نمایشنامه سالن سمندریان براش زیادی بود، علی الخصوص با احترام بازی آقای خلج و جمالی اصلا خوب نبود و متاسفانه روند نمایش هم تو ذوق میزد، یعنی بیشتر با بلندی صدا و فریاد زدن و شلوغ کاری
طراحی نور و صحنه نرمال بود و طراحی لباس ت حدودی قابل قبول
بازی نرمالی از سجاد بابایی و سارا رسول زاده دیدم ولی اصل بازی رو صادق برقی که همیشه تئاتر روانی رو از خودش در درک شخصیت به نمایش گذاشته شاهد بودم
باور بفرمایید که نمایشهای تیاتریهای اصیل و هنرورهای با انگیزه با دراماتورژی خوب و کارگردانی درست از این نمایش خیلی سرتره
دوستان عزیز دنبال اسم نباشید، به من ثابت شده که خیلی از عزیزان که در تصویر نمیبیندشون و گمنام هستن در عرصه تئاتر به مراتب بسیار بهتر از این دوستان سینمایی اجرا میکنن