یه کار کارگاهی با پرداخت عالی…
مثل یه تیکه آهن که سیقل و پولیش بخوره تا مثل نقره براق و درخشان بشه.

جشنواره ای از صداها و سوگواره ای از بوها… از همون بدو ورود

احتمال میدادم بعد از این همه مدت دوری از صحنه، یه کار درخشان از همایون غنی زاده ببینم که نشد.
یه ایده یه شبه که با سر هم کردن یه سری اطلاعات باستانی و کمی شیطنت به متن تبدیل شده بود. مثل کارای دانشجویی که تو مولوی کوچیک یا بعضی سالن های خصوصی ... دیدن ادامه ›› میبینیم.

اجرای تیم بازیگری خوب بود. کاری که ازشون خواسته شده بود رو انجام دادن. دستمریزاد. کمبود از کاری بود که ازشون خواسته شده بود!

دیالوگ ها هم بد نبود. اشاراتی به باورها و جغرافیای یونان باستان داشت که جالب بود. اما لازمه کلماتی مثل لابیرنت(لَبیرنت، هزار تو)، معبد دلف(معبد دلفی مربوط به خدای آپولو)، مینوتور(موجودی با تن انسان و سر گاو که از همخوابی پسافه دختر هلیوس و همسر مینوس با یک گاو متولد میشود و پدرش او را در یک هزارتو زندانی میکند. هزارتویی که به سفارش مینوس و توسط ددالوس ساخته میشود) رو از قبل بدونین چون فکر میکنم ممکنه با ندونستنشون از اجرا جا موند و گم شد.

بازی هایی که با صدا و سکوت شده بود جالبترین قسمت کار بود. منو یاد یه جوک قدیمی انداخت: یه مردی نشسته بود رو زمین و با چکش میزد روی قسمت حساس مردانه ش! بهش میگن مردک این چه کاریه میکنی؟ میگه شماها نمیفهمین، وقتی نمیزنم یه حالی میده!!!
با این حال هر دو نهایت طیف صدا وجود داشت. اوج سر و صدا تا سکوت. و بین این دو صداهای ریز که توجه رو کامل به خودش جذب میکرد و مشخص بود طراحی شده.

وقتی به اجرای سوتفاهم سال ۹۷ همین گروه مونگو فکر میکنم، یه تئاتر کامل بود. قیاس که میکنم با این اجرا… اصلا نمیخوام بهش فکر کنم! شما را چه شدست آقای غنی زاده؟
نکته قابل توجه اینه که طبق مقاله ای در سایت “راهنمای تیاتر بریتانیا” این اجرا در سال ۲۰۰۸ در باربیکن به اجرا در اومده. حدود ۱۷ سال پیش ارائه شده. البته خبری از تحسین توش نیست. هر چند اصلا نمیدونم “تئاتر تحسین شده” یعنی چی! سوالی که پیش میاد اینه که آقای غنی زاده، آیا کفگیر در این اندازه به ته دیگ خلاقیت خورده که در پختگی ۴۴ سالگی کاری رو که در ۲۵ سالگی نوشتید و اجرا کردید رو دوباره به صحنه ببرید؟
https://www.britishtheatreguide.info/reviews/daedalus-rev
آقای غنی زاده عزیز، شخصا شما رو اگر بهترین کارگردان تئاترمون ندونم(تا پیش از این)، جزو بهترینها اید. مسخره بازتون آبروی از دست رفته ۲۰ سال گذشته سینماست. اگر اینطور انتقاد میکنم، به این دلیله.
نگرانم که نگرانیم به واقعیت بدل شده باشه و حتی بیشتر:
https://www.tiwall.com/wall/post/206143

باید میدونستم از این تهیه کننده، آقای افشاریان، باید توقع کارهای بفروش داشت نه تئاتر. تجربه فیلم تئاتر بک تو بلک و اجرای تنهایی و تن هایی بهم هشدار داده بود اما از همایون غنی زاده انتظاری بیشتر داشتم.

تا جایی که یادمه این سالن بصورت پروسینیوم(اشتباه نکنم میشه قاب صحنه ای) بود. تبدیل کردنش به بلک باکس باعث شده به خاطر شیب کم قسمت تماشاچی ها، دید بسیار محدود بشه و اتفاقات کف صحنه دیده نشه. از حرکت سر تماشاچی ها موقعی که اتفاقات کف صحنه در جریان بود، میشه حدس زد از ردیف سوم به بعد دید نداشتن و عقب تر هم نمایش رو رادیویی دنبال میکردیم.

دکور و شیوه اجرایی خلاقانه، خالقانه و جسورانه بود. که البته اینجا هم باید تیم بازیگری رو برای نحوه استفاده ازش تحسین کرد. براوو…

در مجموع با این قیمت بلیط، از ندیدنش چیز زیادی از دست نمیدادم و با دیدنش هم چیز زیادی بدست نیوردم.



________
پ ن: اگر از میگرن رنج میبرین، مطلقا توصیه میکنم از دیدنش صرف نظر کنید. این رو تیوال باید تو قسمت توضیحات بنویسه. همون جایی که مثلا مینویسه مناسب بالای ۱۸ سال.