این تئاتر مثل یه کابوس گروتسک و پُر زرق‌وبرق بود از دل تاریخ، جایی که دراکولا نه‌تنها خون می‌مکید، بلکه اجداد همه دیکتاتورها رو هم دور خودش جمع کرده بود. از ناپلئون تا موسولینی، از بیگم زن فتحعلی‌شاه تا هیتلر، همه پشت‌صحنه‌ای برای خنده‌ای تلخ. اما پشتِ این طنز سیاه، یه سوال اساسی بود: واقعاً کی بیشتر از ما مردم عادی خون‌آشام‌تره؟
یک نقد هم به ترکیب بازیگران حرفه ای تئاتر درکنار شومن ها دارم ..تفاوت و عدم همخوانی بازی به وضوح دیده میشه..یکی کار رو فاخر میکنه دیگری کار رو به سمت تئاتر آزاد لمپنی میبره