بعد از دیدن اجرا داشتم به این مسئله هم در کنار تاثیرات زیادی که اجرا برام داشت فکر میکردم که چیزی که خیلی برام جالبه و نشون از مهارت و تسلط بهنام تشکر در ایفای نقش ها داره اینه که اصولا در جنس بازی ایشون و شخصیت هایی که خلق میکنه و در به اجرا در آوردن تمام کارکتر ها با تمام اجزای بدنش سعی داره نقش رو خیلی طبیعی ایفا کنه خصوصا در اجرای توافقنامه تمرکز بازی با حرکاتِ پی در پی دست ها و اجرای هیجانات به طور بارز در صورت با توجه به بی‌تابی و تقلای شخصیتی که داشت،ولی در این اجرا در واقع نقش مجابش کرده که خیلی از اون حرکات رو کاهش بده خیلییی کم،چون نقشی رو ایفا میکنه که شخصیتی درونی تری داره،صبور،کم حرف و درون گرا،پدر فلین در روانش دنیایی از حرف ها و فریاد ها نهفته ولی با وجود تقلّا و بی تابی و تشویش در ذهن در و عین آرامشی که در ظاهر داره و به ندرت فریاد به نشانه‌ی اعتراض ازش میبینیم.میتونم بگم این نقش توسط آدمی که در نقش های مختلف پر از هیجان و اجرای حرکات با تک تک سلول های بدن دیدم ایفای نقش پدر فلین میتونه کار سختی براش بوده باشه که البته نتیجه کامل و بی نظیر از آب دراومده.