نمایش پر پرسوناژ و سرگرم کننده ایی بود با بازی های خوب، موزیک و طراحی لباس جذاب ولی مگر نباید از همه ی صحنه ی تئاتر استفاده کرد، خصوصا وقتی طراحی صحنه به گونه ایی هست که دورتادور صحنه ی نمایش، تماشاگر نشسته است. مگر نباید به تناوب رو به همه تماشاگران اجرا کرد، ولی در این نمایش فقط رو به یک جایگاه اجرا میشد، انگار آنها فقط مخاطبین اصلی بودند و دو جایگاه طرفین اجر عملا نادیده گرفته شده بودند حتی در پایان فقط رو به همان جایگاه روبرویی تعظیم کردند و بی اعتنا به سایر تماشاگران، صحنه را ترک کردند، حتی در زمان مهمانی بیگم و همه رقص های جذابش، تماشاگران دو جایگاه طرفین اجرا ‌، عملا چیز زیادی ندیدند چون صف طویلی از بازیگرانی که در دو طرف ایستاده بودند مانع دیدن وسط صحنه ی اجرا شده بودند که تمام رقص ها و ماجراهای اصلی در آن مکان انجام میشد، من در نمایش های مشابه چنین مشکلی را کمتر مشاهده کردم، کاراکتر فلور در ابتدا نوک زبانی و عجیب حرف میزد ولی ناگهان بیانش تغییر کرد و عادی حرف زد. تقابل انسانها و دراکولاها و متنی قویتر میتونست نمایش را جذاب تر کنه، و اگر در گریم دو دندان نیش دراکولاها کمی بلندتر تعبیه میشد، جالب تر و قابل قبولتر میبود.