من این نمایش رو دیشب دیدم.
با توجه به نمایش توافق‌نامه، انتظارم از آقای سلیمانی بالا بود...و واقعا انتظارم برآورده شد.
به جز داستان که قصه‌ی پیچیده و درگیرکننده‌ای داشت...بازیگرها (هرچهارنفرشون) عالی بودند. به خصوص هنرمندی خانم افشار و آقای تشکر بسیار چشمگیر بود. آقای تشکر لحن مخصوصی برای خودشون به کار میبردند (یه همراهی ظریفی از صدا و لهجه) که در کنار حرکات و بازی چهره کاملاً مخاطب رو با خودشون همراه میکردند.
تنها چیزی که میتونم بگم در مورد طراحی صحنه بود، که این همه ظرافت بازیگرها در ارائه‌ی احساس و انتقال مفهوم، اگه در صحنه‌ای با جزئیات بیشتر به نمایش درمیومد هماهنگی بیشتری ایجاد میکرد. البته اینم بگم که انتخاب نقاشی "توماس شکاک" بسیار انتخاب درستی بود!
از همه‌چیز ویژه‌تر، نحوه‌ی برخورد خود آقای سلیمانی با تماشاچیان بود، که جوری به استقبال و بدرقه‌ی همگی ایستادند، که انگار همه مهمان ویژه‌ی ایشون بودند. رفتاری درخور شخصیت و نمایش حرفه‌ای ایشون.
از همه‌ی عوامل ممنونم.