نمی‌دونم چی بگم. از سالن که اومدم بیرون کمی گیج بودم، مخصوصا برای چند لحظه آخر. یهو یه انقلابی درون آدم میشه‌.
طراحی صحنه‌ها بی‌نظیر قابل تقدیره. به تمام جزئیات کار فکر شده. در مینیمال‌ترین حالت ممکن دکور می‌بینیم ولی خیلی عجیبه که همونقدر کافیه انگار.
به نظرم ترکیب دو نمایشنامه ایده بسیار قابل توجهی بوده، کارگردان یا نویسنده‌ای که متن‌ها رو ترکیب کرده تا جای ممکن تونسته متن‌ها رو پازل کنه و استراکچر رو هم حفظ کنه.
تنها چیزی که الان ذهنم رو دگیر کرده اینه که آیا پوچی که کالیگولا رو درگیر می‌کنه، سراغ ریچارد هم اومده؟
این اثر تا مدت ها در روح من نقش میبنده ممنون از همه عوامل