با درود به تیم بازیگران نمایش «لاله زاری ها» بالاخص آقای آزادفرد که زحمت چندین کار از نویسندگی تا طراحی... را انجام دادند و مجموعه ای از بازیگران با سابقه و پرتجربه و توانا را در این نمایش دور هم جمع کردند. بطور خیلی اتفاتی فرصت دیدن این نمایش کمدی روحوضی با طنز گفتاری برایم بدست آمد و از این اتفاق خرسندم. با توجه به اینکه شناخت پیشین از هنرمندان و داستان این نمایش نداشتم بعد از ورود آقای آزادفرد بر روی صحنه مشخص شد که شخصیت پردازی این کارکتر، بازی، حرکات بدن، لهجه، لباس و در نهایت شوخی های او بسیار کامل تر طراحی و بر اساس توانایی های فردی خود نویسنده نوشته شده که اجرای آن فقط از فردی همانند ایشان بر می آمد. البته احتمالا در ضمیرناخودآگاه ایرانی های معاصر تصاویری از یک چنین شخصیت سرباز تپل دارای لهجه با بهره هوشی کم ولی صاف و صادق بر اساس نمایش ها، فیلم ها و سریال های تلویزیونی که دیده بودیم وجود دارد (برای مثال کارکتر اکبر عبدی در سه گانه اخراجی ها) و برای همین تماشاگر با آن ارتباط واقعی برقرار کرد. نمایش حاوی شوخی های جنسی، سیاسی، دینی، اجتماعی و صنفی بود و بعضاً تلنگرهای انتقادی هم به هر یک از این مقوله ها میزد ولی هدف آن صرفاً خلق یک نمایش مفرح همراه با موسیقی و رقص برای تماشگر در قالب طنز کلام محور و گاهی بزن و بکوب بود و نه اعتراض مدنی. دوست داشتم متن نمایش از کلمات و عبارات مسجع تر و حتی نوع گفتار و واژه های چاله میدانی تر رایج در فرهنگ عامه (دیفال به جای دیوار....) بهره می برد که احتمالاً معرف این قسم نمایش ها در همان دوران لاله زار بوده. فن و قدرت بیان اکثر بازیگران نشان دهنده تجربه کاری بلند آنها بود. آقای آزادفرد با محوریت این کارکتر نمایش های دیگه ای هم می توانند بنویسند. تشکر فراوان از همه عوامل.