وقتی صدای نادر فلاح در تاریکی سالن پیچید، گویی روحی زخمی از دهه‌ها پیش برگشته بود تا دوباره دیده شود.
«گوزن‌ها» نه روایت یک قهرمان، که بازتاب رنج یک نسل بود؛ نسلی میان ایمان و انزوا، فریاد و فراموشی.
نمایشی از سکوت‌هایی که سال‌هاست در جان ما جا خوش کرده‌اند.