با درود (این نظر شخصی ست )..البته در ابتدا ارادت خود را به کورش سلیمانی عزیز ابراز کنم که شخصیت بزرگ ایشان برایم در این دوران پر اشوب غرور کاذب در بین اهالی تاتر یک های لایت پررنگ است..بازی ها خوب ولی اقای تشکر و خانم نجفی خوبتر.دکور خوب..نور خوب موسیقی به جا..کارگردانی خوب ..داستان بسیار وفادار به متن...اما ریتم کند..طولانی بودن محاوره ها در گفتمان های دونفره.خستگی را در تماشاچی ایجاد میکرد و بسیار به این اثر ضربه وارد کرد..داستان کلیسا و مسایل آن الان در جامعه ما با این همه مسایل فراتر از کلیسا زیاد چنگی به دل نمیزند..مگر پلی زده شود که به درد مشترک برسیم..البته احساس مسولیت در مسایل اجتماعی در این اثر بسیار تاثیر گذار است..البته این اثر یک تاتر واقعی بود..بی سانتی مانتالیسم..کورش سلیمانی عزیز در کارهایش بسیار از بازیگر خوب بازی میگیرد.اینجا هم همینطور بود.واین نشان از تبحر کارگردانیش داردو.امیدوارم در کارهای بعدیش در انتخاب متن مثل کارگردانیش تبحر بیشتری نشان دهد انشالله..و در پایان از تماشاگران در روز پنج شنبه کمال تشکر را دارم.بسیار حرفه ای بودند در این مدتی که تاتر میبینم جمع تماشاچی چنین حرفه یی بدون صدا و در سکوت مطلق ندیده بودم..ای کاش میشد همیشه با چنین جمع زیادی از تماشاچیان فرهیخته تاتر دید بدون صدا و اکت و حرکت اضافه..به امید کارهای بهتر..نظر من ۳ ستاره..با کمی ارفاق