نمایش خانواده سال 93 و نمایش بی پدر سال 96 اجرا شده بودند تقریباً با همین سبک و سیاق!
الان به نظر من مساوات این دو رو پشت سر هم اجرا کرد که نشون بده دخترش بی پدر با پوستر صورتی و پسرش خانواده با پوستر آبی خیلی بهم ربط دارن و هر دو شاهکار!

خانه وا ده رو خیلی دوست داشتم. توی نور، گریم و طراحی لباس واقعا شاهکار بود و قله اینها توی تئاتر ایران رو نشون داده بود. اونجا قشنگ مساوات کارگردانیش رو به رخ میکشه.
ولی برای بی پدر واقعا هرکاری کردم نتونستم تحمل کنم. هیچ چیزی ازش برام توجه م رو جلب نکرد. البته اینجا هم مساوات در مقام کارگردان قوی خودشو نشون میداد ولی یجور تحکم و به رخ کشیدن قدرتش بود تا اینکه بخواد روی صحنه «برای مخاطب» کاری بکنه.