امشب به تماشای نمایش پدرخوانده با بازی سیما تیرانداز نشستم. اثری که در ژانر کمدی-درام با ته‌مایه‌هایی سیاسی اجرا شد و به نظر می‌رسد توانسته مخاطب عام را جذب کند.

از نقاط مثبت نمایش می‌توان به فضای سرگرم‌کننده و ارتباط آن با تماشاگر اشاره کرد. گویا هدف اصلی اثر همین بوده و در این زمینه موفق عمل کرده است. اما از نظر ساختار هنری و فنی، نمایش چندان قوی به نظر نمی‌رسید. متن و بازی‌ها می‌توانستند عمیق‌تر باشند، موسیقی متن حضور نداشت و طراحی لباس و صحنه نیز جای کار بیشتری داشتند. همچنین، نبود نظم در سالن تا حدی از کیفیت تجربه تماشاگر می‌کاست.

در مجموع، اگرچه این نمایش از منظر هنری چندان تأثیرگذار نبود، اما توانسته بود عامه مخاطبان را جذب کند، که این خود نکته‌ای قابل تأمل است. شاید در آینده شاهد آثاری باشیم که هم عامه‌پسند باشند و هم از نظر هنری غنای بیشتری داشته باشند.