من امسال چند باری تئاتر رفتم. واقعا به نظرم قوی داره کار میشه. مخصوصا این نمایش که خب واقعا اجرای هماهنگ و بی نظیری داشت. به نظرم بازیگرا همه خوب بودن. مخصوصا مردی که سینه خیز حرکت میکرد و آقایی که سرشون بور بود آقایی که تند و گنگ صحبت میکرد و ساعتی که آخر نگران گردن اون بنده خدا شدم (اون چرخشش خیلی خفن بودااا) و همچنین تازه وارد. خود سیئر هم خوب بود. در کل شخصیت پردازی خوب بود.
به نظرم ایده و داستان هم خیلی بدیع بود. همراهم برداشت سیاسی اجتماعی داشت ولی من برداشت فلسفی داشتم. ولی خب خدا مثل سیئر سایکوپت نیست در اون حدم -). در کل دیالوگ ها عمیق بود. حس ها خوب منتقل می‌شد.
من خیلی نقد بلد نیستم و صاحب نظرم نیستم ولی گفتم بنویسم. حس کردم در طرح داستان گسستگی وجود داشت. داستان پیوسته تر بهتره. یه جا با تفنگ همه رو کشت دوباره زنده شدن.. به نظرم آخرش همه رو می‌کشت جالب میشد... طراحی صحنه نیاز به وجود آلات شکنجه بیشتر بود. نمی‌دونم مثل گیوتین سیم خاردار طناب دار. فقط دور تا دور زنجیر بود و لباس زندانی آویزون بود. میتونه بیشتر شه. مثلاً مثل فیلم سکوت بره ها بعضی کاراکترها بسته بشن به چوب و ماسک داشته باشن. در کل همه زندانی ها مظلوم هم نباشن. مقاومتی در کار باشه ولی مثلا سیئر رامشون کنه. بازی هایی که سیئر انجام میده کمی معنادار تر شده و فقط کشتن نباشه. مثلاً یه مورد به داستان اضافه شه که بازی روانی بیشتر درک بشه. چون فقط میگفتن غذا بد داده و خون تو شیشه کرده اما نمایشی یه مورد به غیر رندوم کشتن اجرا بشه. البته خیلی خبیثانه است 😅
یک شخصیت مسن تر تو اجرا باشه و حرف های عمیق بزنه. اینجوری دیالوگ های خفن جا باز می‌کنه تو اجرا که حس کردم بعضی جاها باید میبود‌. مثلاً اون بمونه وقتی همه فرار میکنن. از این کورهای عاقل با حکمت و با عصا.
خسته نباشید میگم به همگی☺️. با آرزوی موفقیت.🌷