کمدی الهی، تصاویری از خوانش گاگردان بود. خوانشی که این اثر دانته را بسیار متفاوت و جذاب به چشم مخاطب می‌رساند. جذابیت این نمایش، به استفاده‌ی خلاقانه از موسیقی، اِلِمان های لباس بازیگران، صحنه هایی که با ویدئو پروژکتور پخش می‌شد و نورپردازی‌ای که بازی با سایه‌ها را شکل می‌داد، برمیگردد. نمایشی چشمگیر از بازیگرانی با تمرکز بالا و مسلط بر بدن‌های‌شان. نمایشی که ریتم کندی داشت اما تمپوی بالایش شما را روی صندلی میخکوب می‌کرد. از اجرایی که کارگردان به تمامِ بخش‌های تاثیر گذارش، دقت پرداخته لذت می‌برم. کمدی الهی بدونِ دیالوگ، حرفی برای گفتن داشت.