در نگاه اول نمایش بچه یک نمایش ابزورد یا تئاتری که با مفهوم پوچ گرایی عجین شده است، می‌باشد زیرا قالب صحنه‌ها بدون پیرنگ هستند این مورد از خصوصیات اصلی سبک ابزورد می‌باشد به اضافه اینکه خلق شخصیت‌های پیچیده و چندان‌وجهی و همچنین ایجاد رویدادهای اتفاقی که در این نمایش رخ می‌دهد بر ابزورد بودن آن تاکید بسیار دارد‌، از طرفی اگر دید عمیق‌تری به تاریخ تئاتر به خصوص تئاترهای یونان و روم باستان بیندازیم متوجه آن می‌شویم که این اثر به نوعی اقتباسی از سبک و سیاق آن تئاترها را دربر می‌گیرد چراکه گرایش به خشونت و خونریزی در صحنه‌های آخر این نمایش حاکی از این برداشت می‌باشد، واما مفهومی که این نمایش توانسته به مخاطب منتقل کند باتوجه به تأثیرپذیری که از همان تئاتر های دوران روم باستان گرفته است بدین شکل و معنا خلاصه می‌شود که نقش انسان چه تأثیراتی بر سرنوشت و تقدیری که برای خود رقم می‌زند می‌تواند داشته باشد باتوجه به این توصیفات برداشت اینجانب از نمایش بچه در یک کلام اینست که ما انسانها نباید گرگ صفت باشیم و قدر آن نعمات یاچیزهایی که به ما عطا شده را بدانیم.