متن را تا نیمه ی ابتدایی دنبال کردم اما از نیمه ی دوم به بعد با ریتم بسیار سریع، سیر اتفاقات و تراژدی های پینگ پونگی و برای شخص من تا حدی غیر قابل باور در یک متن رئال ارتباطم را با آن از دست دادم. برعکس بازی ها که در نیمه ی دوم به اوج خود می رسند، هرچند از ابتدا نیز با بازی هایی به زعم من بسیار قوی طرف هستیم. پایان بندی را نیز دوست نداشتم و به نظر من بسیار سریع و بدون مقدمه اتفاق افتاد. موسیقی استفاده شده در صحنه ی پایانی نیز در سلیقه ی من نمی گنجید متاسفانه.
درکل متن این اجرا در نیمه ی ابتدایی قوی تر و بازی ها در نیمه ی انتهایی درخشان تر هستند. هر چند به صورت کلی متن مورد پسند من نبود اما عشق و علاقه ای که در وجود سه بازیگر خانم این اجرا به حرفه شان مشاهده کردم و اجراهای درخشانی که از آن ها مشاهده کردم که بسیار قابل تقدیر است؛ باعث می شود توصیه ی تماشای این اثر را در واپسین روز های اجرایش به علاقه مندان بکنم.
آثار بازی این سه عزیز هنرمند هنوز در من باقی مانده است.
برخورد گرم عوامل اجرایی و سرکار خانم فتحی در ابتدا و انتهای اجرا نیز جای تقدیر دارد.