نمایش به شکلی بود که حتی بعد از نمایش فکر شما رو به خودش مشغول می‌کنه تا نقاط مختلفش رو به همدیگه وصل کنید و ارتباط بینشون رو درک کنید (البته که اکثر این ارتباطات رو در حین اجرا میشه کامل فهمید ولی برای خود من مقدار کمی از اون ها بعد از نمایش درک شد) و بنظرم همه چیز خیلی به جا طراحی شده بود و جا داره خسته نباشید بگم به امیر پیشوایی عزیز برای داستان و کارگردانی بسیار خوبش و همچنین به مرتضی امینی تبار عزیز که با بازی بسیار خوبش جذابیت این تئاتر رو بسیار بالا برد👏🏻❤️
در آخر استفاده از متن آهنگ پشت این جنگ‌های علی سورنا هم بنظرم یکی از جالب‌ترین نکات این نمایش بود :))
پیشنهاد می‌کنم حالا که نمایش به شکل محدود تمدید شده اصلا از دستش ندید!