گالیله نمایش خوبی بود . با همان فرضیه که همیشه میگم هر کاری جا برای بهتر شدن داره . اما در نهایت شریف ، دوست داشتنی ، خوشمزه ، خوش ریتم و از نظر محتوا و پیام فزاینده و قابل گفتگو بود . ضمنا بسیار ضرورت اجتماعی داشت به خصوص که خود اجرا در حال مقابله و جنگ با محتوا خودش هست .نمایشی که خود ، از حذف اندیشه ها، از سانسور ، از فشار نظام سرمایه داری ، از محدودیت نظام های دینی و از عدم گسترش آگاهی حرف میزنه. با حذف خواننده بازیگرِ این کار( کاوه آفاق ) توسط تیغ سانسور و فشار ممنوع الکاری همچنان ادامه میده و با محتوا خودش دست و پنجه نرم می‌کنه تا پیامش رو به هر دو شکل برسونه . در نهایت همین بس که جمعیت حاضر در سالن نمایش دوبار به هیجان آمده و با روحیه انقلابی در نقاط عطف نمایش شروع به دست زدن کردند .

در جایی از نمایش شاگرد ارشد گالیله میگه :
- بدبخت ملتی که قهرمان نداره
وگالیله جواب میده
- بدبخت ملتی که نیاز به قهرمان داره