"پس از" پدر..، "پس از" تنهایی..، "پس از" مدرسه..، "پس از" عاشقی، "پس از" نواختن..، "پس از" تماشای آئینه! و "پس از.."

نمایشی پر از حرف، ایده، نماد و .. ک از انباشت تمام اینها رنج میبره و گاهی لال میشه!.

طراحی صحنه خییییلی خوب..، استفاده ی درست و کامل از تمام المان های ایجاد شده روی سن.
با توجه ب خط مرزی بودنِ درب، میتونست رنگ بهتری براش انتخاب بشه؛ پشت یک رنگ، داخل رنگی دیگر.
پالت ها میتونستن شبیه کلیدهای پیانو رنگ بشن و هنگام نواختن پیانو، مرز خیال و واقعیتی ک با حصار پالت ها ایجاد شده ... دیدن ادامه ›› بود، بشکنه!.
طراحی نور متوسط؛ با توجه ب خلاق بودن اثر، دوست داشتم پشت درب شعاع نوری واضحی تعبیه میشد و همچنین زیر پالت ها.
طراحی حرکت و فرم خوب، اما جای بهتر شدن داره.
موسیقی فوق العاده عالی، در خدمت اثر.
بازی جناب محسنی و مرادی درجه یک و خانوم پهلوان متوسط و ب کیفیت تاثیرگذاری نمایش ضربه میزنه.
گریم اندازه، طراحی لباس و نماد گرایی با رنگ رو دوست داشتم.
بروشور میتونه ریزه کاری های بیشتری داشته باشه؛ از حفره ی قرمز میان ساز تا یک یا دو نقطه ی قرمز در نام " پس از". شکل دست ها در پوستر هم میتونست جهت همخانی با بازی بدن آقای مرادی، متفاوت از هم باشه.
مهمترین مشکل من با 'پس از' نمایشنامه ی اون هست؛ روایت غیرخطی، از آخر ب اول. حجم اتفاقات رخ داده بسیار زیاد هست؛ با حذف بعضی از اونها خللی در نمایش ایجاد نمیشه!؛ ژنتیک بهمراه یک یا دو اتفاق برای چنین بیماریی کفایته!. میشد با کم کردن شاخ و برگ، خط داستانی منسجم تری ایجاد کرد و تمرکز بیشتری روی تشریح مسائل گذاشت.

'پس از' ارزش تماشا داره.
امتیاز اثر ۵.۵ از ۱۰
با آرزوی تماشای دوباره ی عزیزان.. 🍀